Σε αυτή την καταγραφή και παρουσίαση της πορείας και του έργου του αρχιτέκτονα Στέφανου Παρασκευόπουλου, καθηγητή στην Αρχιτεκτονική Σχολή στο Πανεπιστήμιο του Michigan από το 1954 έως το1976, τεκμηριώνεται η πολύπλευρη δράση του ως δασκάλου, ερευνητή, εφευρέτη και οραματιστή.

Το ενδιαφέρον του για τη διεθνή ανάπτυξη, την αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων και την έρευνα για τη βιομηχανική παραγωγή νέων υλικών και μεθόδων δόμησης, ιδιαιτέρως των πλαστικών, τον οδήγησε σε πρωτοπόρες εφαρμογές στην Αρχιτεκτονική και την Πολεοδομία.

Σε κάθε όμως περίσταση, είχε συνείδηση της βαθύτερης διαπλοκής των ερευνητικών του ενδιαφερόντων. Όπως ο ίδιος παρατηρεί, για παράδειγμα στην περίπτωση των διογκωμένων πλαστικών, «το ερευνητικό πρόγραμμα για πλαστικά δεν βασίζεται στα αφρώδη πλαστικά αλλά είναι ουσιαστικά ένα πρόγραμμα που αφορά οικιστικά θέματα σε υπανάπτυκτες χώρες … τα πλαστικά είναι απλώς ένα μέσο για την επίλυση του προβλήματος της στέγασης» Μάρτιος 1966.