Η Αποκάλυψη είναι ένα εσχατολογικό, μεταφυσικό κείμενο, ένα μυστικιστικό αφήγημα γεμάτο ρυθμούς, επαναλήψεις, επωδούς και συνηχήσεις, διαπνέεται από αυτό που ο Ουελμπέκ περιγράφει ως «τη βασική ιδέα της ποίησης, μιας ένωσης της αντήχησης και της σημασίας, που επιτρέπει να ειπωθεί ο κόσμος».

Αλλά γιατί και πως να μεταφράσει κανείς την Αποκάλυψη στα νέα ελληνικά;

Μέριμνα αυτής της έκδοσης, αλλά ταυτόχρονα και απάντηση στο γιατί να καταπιαστεί κανείς με ακόμα μία μεταφορά της Αποκάλυψης του Ιωάννη στα νέα ελληνικά, είναι η επιδίωξη να αποδοθεί το πρωτότυπο με την κατά το δυνατόν μικρότερη απόκλιση από τη γλώσσα του, ακολουθώντας αν γίνεται τη σύνταξη του αρχικού κειμένου και συγχρόνως επιδιώκοντας ο αριθμός λέξεων της απόδοσης να παραμένει στα μέτρα εκείνου της πηγής. Να τηρηθεί, δηλαδή, στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα μία οικονομία, που αποτελεί και τη βάση τόσο της υπερβατικής ποιητικότητας του έργου, όσο και της αφηγηματικής του αξίας.