Το έργο του Αριστοφάνη, ευνοημένο πιθανότατα από τις ιστορικές συγκυρίες αλλά και προικισμένο με την υπερ-ιστορική βιωσιμότητα της υψηλής Τέχνης, κατέκτησε σταδιακά –μέσα από λοξοδρομήσεις, υπαναχωρήσεις, παρεκτροπές, καθυστερήσεις, επιλογές και αποκλεισμούς, μεταμορφώσεις και επικαλύψεις– μια μακραίωνη διάρκεια ζωής μέσα στην ελληνική και παγκόσμια συνείδηση, εντός και εκτός των αρχικών γλωσσικών και πολιτιστικών ορίων του. Ένα μέρος από αυτό το τεράστιο, γεωγραφικά και χρονικά, εύρος της επιβίωσης, της διάδοσης και της ανάκαμψης της αττικής κωμωδίας στην πολιτιστική και θεατρική σκηνή, από τη μετακλασική αρχαιότητα μέχρι τις αρχές της τρίτης μεταχριστιανικής χιλιετίας, φιλοδοξεί να καλύψει το παρόν βιβλίο, ψάχνοντας για θεμέλια, προβάλλοντας αρμούς και αναζητώντας διασυνδέσεις και αντιστηρίξεις σ᾽ αυτό το πολυσύνθετο –«στοιχειωμένο» από παρελθοντικές εμπειρίες και διαθλώμενο από συγχρονικές προβολές– οικοδόμημα της πρόσληψης.

Η αναζήτηση της ιστορικής διαδρομής του υπεραιωνόβιου παππού από την αρχαιότητα στη νεωτερικότητα επικεντρώνεται κατ᾽ αρχήν στο πεδίο τῆς νεοελληνικής θεατρικής σκηνής αλλά συμπεριλαμβάνει στην ατζέντα της και άλλες, παραπληρωματικές «σκηνές πρόσληψης»: εκδόσεις, μεταφράσεις, διασκευές, θεατρικά έργα, κριτικά άρθρα και μελέτες, κινηματογραφικές μεταφορές, άλλα λογοτεχνικά έργα και άλλα πολιτισμικά γεγονότα, οι ίδιες οι κοινωνικοπολιτικές και διοικητικές-οργανωτικές δομές, που προώθησαν ή τροχοδρόμησαν τα θεατρικά δεδομένα ή ζητούμενα.