Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
29-03-2019 19:21
Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Γρήγορο
Κατά
Το βιβλίο αυτό το είχα πρωτοδιαβάσει πριν 20 χρόνια περίπου. Την πλοκή της ιστορίας δεν την θυμόμουν, όμως αυτό που σίγουρα θυμόμουν ήταν πως αυτό το βιβλίο το είχα αγαπήσει πολύ. Και σήμερα κατάλαβα γιατί είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στο μυαλό μου. Μου αρέσει πολύ η γραφή του κ. Αβραμίδη. Δεν σε κουράζει στιγμή με περιττές περιγραφές και λεπτομέρειες και τα βιβλία του είναι από αυτά που όταν τα ξεκινήσεις δεν τα κλείνεις αν δεν φτάσεις μέχρι και την τελευταία σελίδα. Οι περιγραφές του είναι τόσο «ζωντανές», λες και παρακολουθείς κινηματογραφική ταινία.
Ένας έρωτας, μια αγάπη δυνατή γεννιέται ανάμεσα στον Αλέκο και την Χρύσα. Ζουν 2 ευτυχισμένα χρόνια μαζί, ώσπου μια παρεξήγηση στέκεται ικανή για να τους χωρίσει. Ο εγωισμός και η πληγωμένη αξιοπρέπεια της Χρύσας την οδηγούν σε μια φυγή για την οποία αργότερα θα μετανιώσουν και οι δύο. Εκείνη φεύγει στην Αυστραλία και προσπαθεί να «ξαναχτίσει» την ζωή της από την αρχή. Εκείνος, θα μείνει πίσω στην Κύπρο και θα προσπαθήσει να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια της πληγωμένης του καρδιάς.
Η μοίρα όμως δεν έχει ρίξει το τελευταίο της χαρτί. Χρόνια αργότερα, όταν θα ξαναβρεθούν, μια ματιά θα είναι αρκετή για να διαπιστώσουν και οι δυο πως δεν έπαψαν στιγμή να αγαπιούνται και η φλόγα της αγάπης τους όλα αυτά τα χρόνια σιγόκαιγε. Όμως, για ακόμη μια φορά κάτι πέρα από αυτούς αποφασίζει για την ζωή τους…
* Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησέ με να’ρθω μαζί σου. (από την ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ του Γιάννη Ρίτσου)--------> σελίδα 7
** «Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου. Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου, που ακόμη και τώρα με κοιτάζει με μια κρυφή ελπίδα και σιγοκαίει στο βάθος του, πως θα τα ξεχάσω όλα και θα ριχτώ ξανά στην αγκαλιά σου, θα σου ζητήσω να με κρατήσεις σφιχτά πάνω σου. Ποιος ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου! Φεύγω, αλλά να ξέρεις, θα σ’αγαπώ για πάντα. Όταν βραδιάζει, εκεί που πάω, το φεγγάρι θα’ρχεται προς εσένα κι εγώ κάθε βράδυ θα τ’ακολουθώ, θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου». ---------------->σελίδα 11
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι