Ο τουρισμός και η ανάπτυξη εξαφάνισαν τις πεταλούδες από το ελληνικό νησί που είχε γίνει γνωστό στα πέρατα του κόσμου για όλα τα άλλα αξιοθέατά του αλλά και για το Δάσος με τις Πεταλούδες.
Οι ντόπιοι πλούτισαν και ξέχασαν τα πανέμορφα έντομα, που είχαν κάνει ξακουστό τον τόπο τους.
Μόνο η Μαργαρίτα, η κόρη ενός φτωχού ταβερνιάρη, που κι αυτός επωφελήθηκε από τις νέες συνθήκες ζωής, δεν ξέχασε τις παιδικές της φιλενάδες και όταν βρέθηκε η ευκαιρία προσπάθησε να τις επαναφέρει στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η ιστορία στέλνει ένα μήνυμα αγάπης για το περιβάλλον και όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν σ’ αυτό, αλλά και μια ακόμη υπενθύμιση:
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε όλους εκείνους που η αγάπη τους, η στοργή και η αφοσίωσή τους μας χάρισαν ευτυχισμένες αναμνήσεις και ομόρφυναν τα παιδικά μας χρόνια.