Είμαστε ένα πεφταστέρι:
αν ήταν νύχτα, κάποιος, κάπου, ίσως θα μας έβλεπε και θα έκανε μια ευχή.

«Όταν πήραν μπροστά οι μηχανές, το όνειρο της ζωής μου πραγματοποιήθηκε».
Επί επτά μήνες σχεδόν, η Σαμάνθα Κριστοφορέττι βρισκόταν σε τροχιά γύρω απ’ τη Γη, επιβάτης του Διαστημικού Σταθμού. Στις σελίδες του βιβλίου αυτού, μας αφηγείται την πυρετώδη ζωή του πληρώματος, μέσα από τη γεμάτη θαυμασμό ματιά μιας γυναίκας που γίνεται, μέρα με τη μέρα, ένας «διαστημάνθρωπος»: από την επιστήμη μέχρι την επισκευή της τουαλέτας, από την άφιξη των σκαφών εφοδιασμού μέχρι τους διαστημικούς περιπάτους με τους συναδέλφους της, από τα έκτακτα περιστατικά μέχρι την καθημερινή ρουτίνα, από τα μεγάλα γεγονότα ως τις μικρές ανακαλύψεις, από τα επίσημα τελετουργικά μέχρι το κούρεμα των μαλλιών.
Το ταξίδι, όμως, για να φτάσει ως εκεί, ήταν μακρύ. Χρόνια απόλυτης αφοσίωσης που ξεκίνησαν με το παιδικό όνειρό της∙ χρόνια όπου βρισκόταν με τις αποσκευές στο χέρι μεταξύ τριών ηπείρων, μετέχοντας σε συναντήσεις και γνωρίζοντας από κοντά τα προσωπικά της ινδάλματα, ανάμεσα σε γλώσσες και κουλτούρες, φύση και τεχνολογία, κούραση και αναμονή, χαρές και απογοητεύσεις: όλα, για να μάθει πώς να γίνει αστροναύτισσα.
Αυτή είναι η ιστορία της μακράς διαδρομής η οποία οδήγησε τη Σαμάνθα Κριστοφορέττι στη
ράμπα εκτόξευσης και στις μέρες που έζησε πάνω στον Διαστημικό Σταθμό.