Ω, καιροί ανίδεοι και άκομψοι!
Σε μια εποχή που με αυθάδεια και περισσή εγωπάθεια ξεγράφει
την ιστορία προγενέστερων σχημάτων, που ανακηρύσσει νεκρές
κάποιες γλώσσες, ήθη, αξίες και ευαισθησίες, που αντικαθιστά με
άκομψα εφευρήματα και ξύλινη γλώσσα το πρότερο ζωντανό πνεύμα
ανθρώπινων κοινωνιών.
Σε μια εποχή λοιπόν που βιάζεται επειδή μάλλον δεν αντέχει τον ίδιο
της τον εαυτό, το να εκδίδεται μια τέτοια ποιητική συλλογή αποτελεί
τόλμημα αλλά συνάμα και πράξη λεπτής ευαισθησίας ακόμη και με
έννοια επιθετική.

Αργά είναι πολύ η αυριανή ζωή: σήμερα ζήσε.
Σε κάθε εποχή υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό, αυτές οι μονάδες, οι μη
ανιχνεύσιμες ομάδες, το ευαίσθητο κοινό που θα τιμήσει τον σκοπό και
την ιδέα. Με τέτοιους αρωγούς λοιπόν εκδίδουμε 76 σύντομα ποιήματα
νεωτεριστών Λατίνων ποιητών: του Κάτουλλου, της Σουλπικίας, του
Μαρτιάλη και μερικά στιχουργήματα αγνώστων ποιητών που κάποια
χαράχτηκαν στους τοίχους. Κάτι που μοιάζει δικό μας!

Ας βάλει χαλινάρι στους ανέμους όποιος κατακρίνει τους εραστές.
Με τη συντομία τους oι συνθέσεις αυτές εκφράζουν συναισθήματα,
ευαισθησίες και βιώματα απλά της καθημερινής ζωής αλλά ταυτόχρονα
αναδεικνύουν τρόπους και συμπεριφορές που δεν διαφέρουν τελικά
από αυτές της εποχής μας. Βέβαια, όσα παρουσιάζονται εδώ είναι
μικρό μέρος από το πλούσιο έργο των δημιουργών τους, εκφρασμένο
άλλοτε με εκλεπτυσμένο λόγο και άλλοτε με σκληρή ειρωνεία, ακόμη
και προκλητικότητα.

Ο Νίκος Μοσχονάς γοητεύτηκε από αυτά τα μικρά διαμάντια, τα
επέλεξε και τα μετέφρασε. Εμείς με την σειρά μας σας τα παραδίδουμε
ελπίζοντας να γοητεύσουν και εσάς. Σας τα παραδίδουμε και στο
πρωτότυπο για να τα χαρείτε αυτούσια!
Τίποτε δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα
ή μήπως όχι; Μήπως αυτοί οι στίχοι είναι και τωρινοί;