Η Φάρμα των Ζώων είναι ένα έργο διαχρονικό, μια αλληγορική σάτιρα, όπου ο Τζορτζ Όργουελ, σαν σύγχρονος Αίσωπος, στηλιτεύει τον ολοκληρωτισμό.
Η ιστορία, σε αυτό το κλασσικό πλέον έργο, είναι λίγο έως πολύ γνωστή σε όλους. Τα καταπιεσμένα ζώα μιας φάρμας επαναστατούν ενάντια στον τυραννικό ιδιοκτήτη της. Απαλλαγμένα από την παρασιτική ανθρώπινη παρουσία, ελπίζουν να αναβαθμίσουν τον μικρόκοσμό τους, με σημαία τους την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Καθώς όμως η διαχείριση της φάρμας περνάει στα χέρια κάποιων, εν προκειμένω των γουρουνιών, που κατά γενική παραδοχή διαθέτουν περισσότερη εξυπνάδα, μοιραία οι αρχές της ισότητας, της δίκαιης κατανομής του πλούτου και της ελευθερίας της έκφρασης πολύ γρήγορα καταστρατηγούνται. Η φάρμα θα καταλήξει να διοικείται από μία ολιγαρχία, και τα ζώα θα βρεθούν στα χειρότερα, πιο καταπιεσμένα από ποτέ. Οι Επτά Εντολές που αποτελούν τη συμπύκνωση των αρχών που διέπουν τη φάρμα, παραβιάζονται εντέχνως μία προς μία. Και πάντα υπάρχουν δικαιολογίες, ασαφείς, παραπλανητικές, σερβιρισμένες ή με τη ζαχαρένια υπόσχεση ότι όλα γίνονται για το γενικό καλό ή με επιβολή εκφοβιστικών τακτικών, καθώς όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Σε αυτή τη φάρμα, όποιος έχει διαφορετική άποψη είναι προδότης. Όποιος έχει το λιγότερο μυαλό, απλά σκύβει το κεφάλι. Και όποιος ανήκει στον στενό κύκλο των ολίγων, κοιμάται στην κυριολεξία στα πούπουλα, και τρώει από ακριβά σερβίτσια. Σε αυτό το μυθιστόρημα, που αρχικά λόγω των ιστορικών και πολιτικών συγκυριών απορρίφτηκε από εκδότες στη Μεγάλη Βρετανία και στην Αμερική, ο Όργουελ, χωρίς περιττά λόγια, γράφει για να καταγγείλει τα κακώς κείμενα, με όπλο την αλληγορία, μεταφέροντας τα θυελλώδη ιστορικά γεγονότα του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα σε μια Αγγλική φάρμα. Επικριτής του Σταλινισμού ο ίδιος, καθώς έβλεπε ότι η Σοβιετική Ένωση είχε εξελιχτεί σε μια δικτατορία που δεν διέφερε σε τίποτα από το προηγούμενο τσαρικό καθεστώς, δημιουργεί τους χαρακτήρες που επανδρώνουν τη φάρμα, ως καρικατούρες ιστορικών προσώπων.