ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει από την ελληνική ύπαιθρο της δεκαετίας του ’50, στη σημερινή εποχή. Η συγγραφέας φέρνει στο προσκήνιο το θλιβερό πρόβλημα της αρπαγής βρεφών και της παράνομής υιοθεσίας. Τη δεκαετία του ’60 όταν χανόταν ένα παιδί κατ’ αυτόν τον τρόπο, καθιστούσε την αναζήτησή του ατέρμονη, ατελείωτη και αυτό γιατί τότε δεν υπήρχαν στοιχεία κι έκανε την εύρεση του παιδιού σχεδόν αδύνατη. Η ιστορία τριών γυναικών, που ανήκουν στη ίδια γενιά, της οποίας η αφήγηση ξεκινά λίγο ανάποδα, δηλαδή από την τέταρτη ηρωίδα της. Αυτή «ανοίγει» την αφήγηση, και αυτή είναι που την ολοκληρώνει, μέσα σε μια ατμόσφαιρα λήθης, όπου όλα, έστω και αργά, μπαίνουν στο τέλος του βιβλίου, στη θέση τους. Μια εξαιρετική και ολοζώντανη γραφή και μέσα από τις περιγραφές της η συγγραφέας καταφέρνει να αναπαραστήσει ολόκληρη την μεταπολεμική εποχή της χώρας μας, που προσπαθεί να ξεπεράσει τις πληγές της από έναν ξεδιάντροπο εμφύλιο, απόλυτα εξαθλιωμένη οικονομικά και όλα αυτά να αναγκάζουν τα παιδιά της να ακολουθήσουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Καταφέρνει να μας δώσει τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων, χωρίς ωραιοποιήσεις, με όλα τα σοβαρά κοινωνικά θέματα που υπήρχαν τότε, όπως τον κοινωνικό ρατσισμό που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες, πολλές φορές εκφρασμένη με βία από τον νόμο του ισχυρότερου, που είχε ακόμα και το δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω τους, σαν να μην πρόκειται για ανθρώπους, αλλά για κάτι που δεν είχε μεγαλύτερη αξία από το απόλυτο τίποτα. Η ιστορία αυτή στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην μυθοπλασία, αλλά παράλληλα και σε πραγματικά στοιχεία της εποχής, που δίνουν μια εξ ολοκλήρου ρεαλιστική εικόνα των τότε χρόνων, με πρωταγωνιστές απόλυτα αληθοφανείς χαρακτήρες, που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι πρόγονοί μας. Σας συμβουλεύουμε να το διαβάσετε! Χαλαρώστε στη πολυθρόνα σας και αφήστε την ιστορία αυτή να σας ταξιδεύσει!