Πρόκειται για ένα αφήγημα με πρωταγωνιστή τον μικρό Κωστή, ο οποίος μας περιγράφει τη ζωή του σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, καθώς και τα όσα βιώνει στην καθημερινότητά του. Ιστορίες γεμάτες ανεμελιά, περιπέτεια, σκανταλιές, πρώτα καρδιοχτύπια κι εφηβικά πάρτι μάς ταξιδεύουν στα παιδικά χρόνια της αθωότητας θυμίζοντάς μας πόσο απλή είναι η ζωή μέσα από τα μάτια των παιδιών. Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...


Το σπίτι όπου γεννήθηκα κι εκεί όπου µένω βρίσκεται στην Εγνατία, στην πλατεία των Μακεδονομάχων, από την πάνω πλευρά της πλατείας. Εκεί έχει ένα μεγάλο πάρκο που είναι καινούργιο εκτός από το σιντριβάνι που υπάρχει στο κάτω µέρος του πάρκου και που είναι διατηρημένο από παλιά. Παλιότερα, η µισή έκταση του πάρκου ήταν αλάνα και είχε πάντα παρκαρισμένα κάτι μεγάλα λεωφορεία και ήταν πολύ άσχηµα. Τώρα µε τη νέα του μορφή αυτά έφυγαν και είναι όλα µια χαρά. […] […] Στην κάτω γωνία από την ανατολική πλευρά της πλατείας, βρίσκεται το σχολείο µου, είναι το 37ο ∆ηµοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. ∆ίπλα ακριβώς στο σχολείο βρίσκεται «Η γωνιά του βιβλίου», της κυρά Χρυσούλας της Κάτου. Από εκεί παίρνουµε ό,τι µας χρειάζεται για τις ανάγκες του σχολείου, όπως τετράδια, µολύβια, χειροτεχνίες και τέτοια. Εγώ ανακαλύπτω συνέχεια ότι κάποιο µικρό πράγµα θα µου λείπει –µια σβηστήρα ας πούµε ή µια ξύστρα– και πηγαίνω, γιατί κάθε φορά που µπαίνω µέσα για να αγοράσω κάτι, ενθουσιάζοµαι. Μου φαίνεται πως το βιβλιοπωλείο είναι µεγαλύτερο από το σχολείο µας. Είναι πολύ όµορφο να κοιτάς τριγύρω, τα βιβλία στα ράφια, τα παιχνίδια στις κρεµάστρες, µυρίζει όµορφα και η κυρά Χρυσούλα µ’ αγαπάει. Έχει κι έναν γιο, µεγάλο και ψηλό που τον λένε Γιώργο. Αυτός θέλει να γίνει συγγραφέας κι έρχεται συνέχεια στην τάξη και µας λέει εξυπνάδες και αστεία. Με κάποια από αυτά γελάµε πολύ...