Το μυθιστόρημα Ίχνη στα όνειρα είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να μη θεωρηθεί καν μυθοπλασία, αλλά περισσότερο ένας σκληρός ρεαλισμός παρά ένα μυθιστόρημα του φανταστικού, που αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο οι επτά πρωταγωνιστές της. Όμως, κάθε φορά, η συνείδηση του προηγούμενου ξυπνά στο σώμα του επόμενου και σταδιακά γίνεται ο άλλος, αυτός που δεν εννοούσε, ο ξένος που σκότωσε.

Ο πατέρας που δεν συμφιλιώθηκε με τον ομοφυλόφιλο γιο του, ο γιος που προδόθηκε από τον διεμφυλικό εραστή του, ο κυνηγημένος αλλοδαπός φίλος του διεμφυλικού, ο νεαρός αστυνόμος που τον συνέλαβε, ο δικαστής που τους δίκασε και ένας σκαραβαίος, το μαυριδερό έντομο που συμβολίζει την εκ νέου γέννηση, κάτω από το παπούτσι του δικαστή.

Έξι άνθρωποι, έξι συνειδήσεις κλεισμένες στα γυάλινα βάζα της εμφιαλωμένης πραγματικότητάς τους, και ένα σκαθάρι, που έμελλε, πάνω σε κάποια μεταφορά της γλώσσας, να σκοτωθεί ο ένας από τον άλλον, σε ένα ταξίδι προς την ενσυναίσθηση, για την κατανόηση του άλλου, του διαφορετικού, του ξένου μέσα από τον αλληλοσπαραγμό.