Παρόλο που η παρουσία της ετερότητας στο σχολικό περιβάλλον αποτελεί πλέον αντικείμενο προβληματισμού τόσο στον ελλαδικό όσο και στον διεθνή χώρο και η συνεκπαίδευση όλων των μαθητών προβάλλει ως ένα καίριο ζήτημα, οι προκλήσεις που εμφανίζονται στο σχολικό πλαίσιο και αφορούν τη διαχείριση των ποικίλων μορφών ετερότητας είναι αυξημένες, ειδικά όταν αυτές συνυπάρχουν.

Τα παιδιά και οι έφηβοι με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, που παρουσιάζουν ταυτόχρονα κάποια μορφή αναπηρίας, αποτελούν έναν πληθυσμό που δεν έχει απασχολήσει μέχρι σήμερα την επιστημονική έρευνα όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα οι μαθητές αυτοί να διαλανθάνουν την προσοχή στο σχολικό περιβάλλον. Η πολύπλοκη σχέση ανάμεσα στην εθνοπολιτισμική ετερότητα και την αναπηρία αναδύεται και παίρνει τη θέση που της αξίζει στα κεφάλαια του παρόντος βιβλίου. Για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία προσεγγίζονται πολύπλευρα τα παιδιά και οι νέοι αυτής της ιδιαίτερης μειονοτικής ομάδας. Εξετάζονται οι εμπειρίες εκφοβισμού που βιώνουν στο ελληνικό γενικό σχολείο, ενώ παράλληλα αναζητούνται τα αίτια της θυματοποίησής τους και ο παράγοντας της ετερότητας που βαρύνει περισσότερο την εμφάνιση αυτού του σοβαρού φαινομένου.

Το παρόν βιβλίο παρέχει μια νέα οπτική σε ένα σοβαρό πρόβλημα, το οποίο οι εκπαιδευτικοί έχουν αντιμετωπίσει και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν στις σχολικές τάξεις. Επιπροσθέτως, συμβάλλει στη σύνδεση των επιστημονικών πεδίων της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, της Ειδικής Αγωγής και της Παιδαγωγικής Ψυχολογίας, και αναδεικνύει την ανάγκη της συμπόρευσής τους για την πληρέστερη κατανόηση των χαρακτηριστικών ετερότητας των μαθητών αυτών και την εξασφάλιση των συνθηκών για την εφαρμογή της συνεκπαίδευσης.