Η σημαντικότερη περίοδος στη νεότερη ιστορία της πόλης των Πατρών είναι ο 19ος αιώνας. Η ερειπωμένη, σχεδόν ακατοίκητη πόλη την οποία αντίκρισαν εισερχόμενοι οι στρατιώτες του στρατηγού Μαιζών, σε διάστημα είκοσι χρόνων γίνεται ένα δυναμικό αστικό κέντρο, το οποίο δομείται στα ερείπια της παλιάς πόλης και μετατρέπεται σε πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και στρατιωτικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας. Στην πόλη προέχουσα θέση κατέχουν οι ναοί της.
Οι εντελώς κατεστραμμένοι και οι λίγοι εναπομείναντες από τα χρόνια της Επανάστασης ναοί, δίνουν τη θέση τους σε περικαλλείς και περίβλεπτους ναούς, αρμονικά δεμένους με τον περιβάλλοντα αστικό χώρο. Τους ναούς αυτούς καλούνται να κοσμηματογραφήσουν γηγενείς αλλά και μετακληθέντες από την πρωτεύουσα και τα Επτάνησα αγιογράφοι, επώνυμοι και ανώνυμοι.
Το βιβλίο χαρτογραφεί την ιστορική διαδρομή της θρησκευτικής ζωγραφικής μετά την Άλωση, την ιστορία της πόλης και της Ελλάδας του 19ου αιώνα, την κοινωνία, τις πολιτισμικές εξελίξεις και την ιστορία του Σχολείου των Τεχνών της περιόδου. Πέραν της ιστορίας των ναών της πόλης και της Εκκλησίας της, αναφέρεται στην θρησκευτική ζωγραφική, στην τέχνη της αγιογραφίας του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, στη θέση και στη σημασία της εικόνας στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στο εικονογραφικό πρόγραμμα των ναών. Ολοκληρώνεται με την παράθεση της βιογραφίας και του έργου των επώνυμων αγιογράφων αλλά και στην συμβολή και τα χαρακτηριστικά του έργου των ανώνυμων, δυτικότροπων κατά κύριο λόγο αγιογράφων.