«Το συγκεκριμένο βιβλίο ανέδειξε, ανέσυρε και ανακάλεσε τη σημασία και χρησιμότητα ενός δικτύου συνεργασιών και ενός τρόπου δουλειάς που ακολουθούσα από χρόνια, αναγνωρίζοντας τα θετικά του αποτελέσματα, επειδή πολύ απλά το θεωρούσα αυτονόητο, χωρίς πλήρη επίγνωση και συνειδητότητα. Ίσως επειδή ανήκα στη γενιά των ψυχιάτρων που πίστεψαν και προήγαγαν τη διασυνδετική ψυχιατρική, τη συνεργασία ανάμεσα σε διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους και την αποτελεσματικότητα των διεπιστημονικών ομάδων εργασίας.
Σε πολλές περιπτώσεις, η δραματοθεραπεία, η γνωστική θεραπεία και η οικογενειακή θεραπεία αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία και ως μέρη ενός ευρύτερου συστήματος αλληλοεπηρεάζονται και συχνά αναπτύσσεται ένα είδος φλερτ ανάμεσά τους. Η ίδια η διαδικασία αποτελεί ένα μάθημα για τα παιδιά, ένα μάθημα συνεργασίας, συναντίληψης και συνοδοιπορίας, ένα μάθημα που περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη τα σημερινά παιδιά στην εποχή του ακραίου ανταγωνισμού, της απόλυτης μοναχικότητας και του περιρρέοντος ναρκισσισμού. Ας υιοθετήσουμε την πρότασή τους να ξεπεράσουμε τις προσωπικές μας αγκυλώσεις και στερεότυπα, να μάθουμε να λειτουργούμε ως ομάδα, να εμπεριέξουμε την επιθετικότητα και καταστροφικότητα των παιδιών, με στόχο τη μεταστροφή και μετουσίωσή τους σε δημιουργικότητα, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της “αρκετά καλής μητέρας”.
Να δώσουμε μια νέα προοπτική για το σχολείο και την οικογένεια του αύριο αναγνωρίζοντας τους νέους ευέλικτους, εναλλασσόμενους και συμπληρωματικούς ρόλους μας. Να δουλέψουμε από κοινού για την ανάπτυξη του “δέντρου της ζωής”».
Στέλιος Κρασανάκης MD