Adam Fury-Καταστρέφοντας τους Θεούς-Εκδόσεις Υδροπλάνο

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Δεν ξέρω αν είναι ψευδώνυμο, αν είναι ξένος ή Έλληνας, αν είναι νέος ή μεσήλικας ο συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου. Πρώτη φορά πήρα ένα βιβλίο που να μη γνωρίζω την ταυτότητα του συγγραφέα. Με τράβηξε ο τίτλος και το εξώφυλλο του. Διαβάζοντας το κατάλαβα πως είναι νέος σε ηλικία αφού μιλά για εικονική πραγματικότητα. Προχωρώντας είδα πως το μυθιστόρημα του βασίζεται στο σκάκι. Οι κινήσεις του πρωταγωνιστή, οι σκέψεις του όλες και οι προβληματισμοί του έχουν ως αφετηρία, τις κινήσεις των πιονιών του παιχνιδιού. Δεν ξέρω αν είναι συμβολικός ο συσχετισμός πραγματικών ηρώων με τους βασιλιάδες, τις βασίλισσες, τα άλογα και τους στρατιώτες. Είναι το πρώτο του βιβλίο αλλά δεν φαίνεται καθόλου η πρωτόλεια γραφή του. Ορθός λόγος, χωρίς συντακτικά λάθη που βλέπουμε συνήθως, με καλή επιμέλεια και ήρωες καλά δουλεμένους που σε παρασέρνουν σ’ έναν άλλο κόσμο. Θα έλεγα πως ο συγγραφέας τους μπόλιασε με τις υπαρξιακές και φιλοσοφικές αναζητήσεις που μας απασχολούν όλους σήμερα.

Μου άρεσε η πλοκή του μυθιστορήματος και το αίνιγμα μυστηρίου που πλανάται στις 339 σελίδες του. Η ιστορία ξεκινά δεκατρία χρόνια μετά από ένα τραγικό συμβάν: την αυτοκτονία του πρωταγωνιστή. Με τον καλύτερο φίλο του να έχει αναλάβει έναν δύσκολο ρόλο -να πρέπει δηλαδή να εξηγήσει στη μητέρα του αδικοχαμένου εφήβου τα αίτια αυτής της μοιραίας απόφασης. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η αινιγματική φιγούρα του “φίλου” δυσκολεύει την κατάσταση, μιας και δεν είναι σαφείς οι προθέσεις του, αλλά ούτε και ο τρόπος που φαίνεται να βοηθούσε τον ήρωα. Συνεχώς παρακολουθούμε ανατροπές, αποκαλύψεις, μάσκες που πέφτουν και ο αναγνώστης έχει την αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα για να μάθει το τι μέλει γενέσθαι με τους ήρωες. Εκτός τους δυο ήρωες, τον Απόλλωνα και τον Ορφέα-γνωρίζουμε τον Ομάρ, τον Διονύση, τη Δήμητρα, τη Μαρία, την Ελισάβετ, την Παυλίνα και την Περσεφόνη, μητέρα του πρωταγωνιστή που αυτοκτόνησε και τον τρελό-Χρήστο. Σύνδεση με τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης; Πολλά ερωτήματα γεννιούνται με τη διάθεση της αυτογνωσίας και των απαντήσεων που προκύπτουν. Όπως τι είναι πραγματικά η δύναμη και μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Ποια είναι τα όρια της καταστροφής και γιατί μας γοητεύουν; Υπάρχει ένας Θεός ή ο καθένας έχει τον δικό του; Και γιατί να τους καταστρέψουμε; Είμαστε οι άνθρωποι υπεράνω όλων; Τι γίνεται μετά θάνατον και πόσο λυτρωτικό, μπορεί να είναι για τον καθένα μας;

Σίγουρα όλα τα ερωτήματα δεν μπορούν να γραφούν σε μια γνώμη. Είναι όμως ουσιαστικά και μας προκαλούν για μια συζήτηση με τους φίλους μας αφού το διαβάσουμε. Αναρωτήθηκα μήπως τελικά ζούμε πάνω στη σκακιέρα και κάποιος μας κινεί ως πιόνια. Με προκάλεσε την περιέργεια που γράφει πως είναι ο πρώτος τόμος. Τι άλλο μπορεί να περιμένει ο αναγνώστης στο επόμενο; Καλοτάξιδο να είναι!