Τα κεφάλαια του παρόντος βιβλίου μπορούν να διαβαστούν είτε ως σύνολο είτε αποσπασματικά. Ο αναγνώστης που θα θελήσει να περιπλανηθεί στην ξένη χώρα την οποία αποτελεί για εμάς ο 17ος αιώνας μπορεί να επιλέξει ελεύθερα τη διαδρομή που θα ακολουθήσει. Εάν αρχίσει από το πρώτο κεφάλαιο, θα συναντήσει ανθρώπους που πάσχισαν να αποδείξουν κάτι που σήμερα μοιάζει αυτονόητο: ότι το μυθιστόρημα αποτελεί ένα ξεχωριστό είδος λόγου. Εάν πάλι η επιλογή του είναι να διατρέξει το δεύτερο κεφάλαιο, θα έρθει αντιμέτωπος με το δίλημμα στο οποίο προσέκρουσαν όσοι κλήθηκαν να γράψουν την ιστορία του Λουδοβίκου ΙΔ\': πώς δηλαδή να συγγράψουν έναν πανηγυρικό χωρίς να δίνουν την εντύπωση ότι κολακεύουν τον υψηλό προστάτη τους. Εφόσον, τέλος, κάποιος προτιμά να ξεκινήσει από το τέλος, θα χρειαστεί να αναλογιστεί μια παράδοξη υπόθεση: ότι η ιστορία μπορεί, τελικά, να είναι ένα καλλιτεχνικό είδος, κάπου ανάμεσα στο θέατρο, το έπος και τη ρητορική. [...]
Το αόρατο νήμα που συνδέει τους λόγους περί ιστορίας είναι η διαπίστωση ότι ο στοχασμός επί του παρελθόντος δεν αντιστοιχεί σε μια απλή τεχνική διαδικασία τεκμηρίωσης αλλά, πολύ περισσότερο, σε μια απόπειρα μετάφρασης των προκλήσεων (κοινωνικών, πολιτικών ακόμα και φιλοσοφικών) που θέτει το εκάστοτε παρόν. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)