Το παρόν βιβλίο βρισκόταν και αυτό στην βιβλιοθήκη μου στην λίστα με τα αδιάβαστα. Αποφάσισα να το ξεκινήσω και σε λίγες μόλις ώρες το είχα τελειώσει. Είναι λίγων σελίδων και η γραφή ο λόγος του συγγραφέα τόσο μεστός και ξεκούραστος όπου δεν χρειάζεται να το αφήσεις από τα χέρια σου γιατί απλά δεν σε κουράζει.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα χωρίς ανατροπές, εκρήξεις και συναισθηματικές αναταράξεις. Είναι στην ουσία του ένα ψυχογράφημα γραμμένο με νέον όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο ο εκδότης. Μέσα από ατέλειωτες νυχτερινές εξορμήσεις σε μπαρ και σε ανούσια ξενύχτια με καινούρια ή και παλιά ακόμα πρόσωπα ο ήρωας προσπαθεί να καλύψει κενά του εαυτού του. Αναπολεί και αφηγείται.

Η ζωή του ένα ασταμάτητο πάρτυ στο οποίο ψάχνει απαντήσεις σε αναπάντητα και ρητορικά ερωτήματα. Διαφορετικοί χαρακτήρες μα και επιφανειακοί αρνούνται να συγκριθούν με τους "φυσιολογικούς" και ξεκινούν ένα ατέλειωτο ταξίδι αυτογνωσίας που θα οδηγήσει στον προσωπικό τους Παράδεισο.

Το βιβλίο ξεκινάει με την εμφάνιση του Έρωτα, εκεί που ο ήρωας τραντάζεται και ξεκινά να βλέπει τη ζωή διαφορετικά και να ψάχνει αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει μέσα από άσκοπες πράξεις. Ένα μυθιστόρημα που μέσα του θα βρει κανείς τον εαυτό του αλλά και σε πολλές αλληγορίες θα δει πως οι εποχές δεν άλλαξαν και πολύ και πως ο άνθρωπος συνεχίζει μέσα από άσκοπες πράξεις να ψάχνει να βρει τον σκοπό του.

Κρατάω και παραθέτω δυο φράσεις από το βιβλίο:"Ίσως να φταίει το φως της μέρας. Κάποια πράγματα σκέφτομαι, δεν αντέχουν στο φως...""Το πρόβλημα είναι πως πιστεύουμε όσα μας είπαν(...).Τίποτα δεν είναι δεδομένο.Τίποτα δεν είναι σίγουρο πως θα συμβεί έτσι κι όχι αλλιώς.(...) Ο Παράδεισος δεν είναι η μετά θάνατον ζωή.

Αν το βρείτε, ξεφυλλίστε το!