Μια παλιά ανάμνηση έρχεται μπροστά μου τον τελευταίο καιρό, εξ αιτίας, μάλλον, της ενασχόλησής μου πάλι με το βιβλιαράκι αυτό, την Αλεξανδρούπολη και τις εφημερίδες της. Ή ανάμνηση του παππού μου, από τη μεριά της μάνας μου, Κοσμά Συρρή, παλιού ναυτικού, σε πολέμους και σε ειρήνη, από τον Βροντάδο της Χίου. Θυμήθηκα, λοιπόν, ότι όταν ήμουν μαθητής του δημοτικού, κάποια ιστορία μού αφηγήθηκε, δεν θυμάμαι τι, που αφορούσε την Αλεξανδρούπολη, το Δεδέαγατς. Τα ονόματα της πόλης τα έμαθα. Παλιότερο και σημερινό και καθώς η αφήγηση του παππού μάλλον ήταν νόστιμη, όπως συνήθως, μου γέννησε την επιθυμία, από τότε, να την επισκεφτώ και αγάπησα και την πόλη και τα ονόματά της. Χάθηκε όμως, μάλλον για πάντα η ανάμνηση του ίδιου του αφηγήματος. Στη μάχη διατήρησης της μνήμης, συλλογικής και ατομικής, σπουδαία σημασία αποκτούν οι παλιές μας εφημερίδες. Ένα μικρό μέρος αυτής της ιστορίας περιέχεται στο ανά χείρας βιβλίο. Ή Αλεξανδρούπολη όμως έχει το προνόμιο να διασώζεται, σχεδόν πλήρες, το σώμα της πρώτης καθημερινής της εφημερίδας, αποκείμενο στην Εθνική μας Βιβλιοθήκη. Προτείνω, λοιπόν, με το σημείωμά μου αυτό, σε κάθε δυνάμενο φορέα της πόλης και σε κάθε δυνάμενο πολίτη, μεμονωμένα ή και ενώνοντας τις δυνάμεις τους να αναλάβουν τη φωτομηχανική ανατύπωση του ΦΑΡΟΥ της περιόδου 1924 – 1925, γιατί μέσα από τις σελίδες του αναβιώνει γλαφυρά η ζωή της πόλης και της περιοχής εκείνων των πρώτων χρόνων ελεύθερου βίου των προγόνων μας. Ή ανατύπωση θα είναι οπωσδήποτε σημαντική συμβολή στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης των πολιτών για τα μικρά και μεγάλα γεγονότα της εποχής.

Καλαμαριά, Μάρτιος 2021
Γιώργος Δ. Πανούσης