Η κοινωνικο-πολιτική εξέταση ζητημάτων της εκπαιδευτικής πολιτικής παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, απεικονίζοντας οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές διαφοροποιήσεις σε διαδοχικές μεταβάσεις προσαρμογών- αναπροσαρμογών, αλλά και αναιρέσεων. Το ζήτημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης 1963-1965 προσδιορίστηκε με αναφορά σε αξιακές γενικεύσεις, απομειώνοντας την εξελικτική πορεία των συστημικών απαιτήσεων, των θεσμικών απο-διαφοροποιήσεων, των συμβολικών αλληλοδράσεων των ομάδων πίεσης. Η κοινωνιολογική ανάλυση που πραγματοποιούμε, επιχειρεί μια νέα σύνθεση γεγονότων, που εξελίσσονται και καθορίζουν θεωρητικά πρότυπα και θεσμικές λειτουργίες. Δίνεται έμφαση στο μακρο-επίπεδο της δεκαετίας του ’60, ώστε να απεικονιστούν οι «κρυφές» κατασκευές σε ένα συμβολικό και πρακτικό ρευστό πεδίο μετασχηματισμών. Η κοινωνιολογική προσέγγιση, μας δίνει τη δυνατότητα να εστιάσουμε στις ενεργοποιημένες κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες με επανακέντρωση και στην εκπαιδευτική κοινότητα, στον μετασχηματισμό των εκπαιδευτικών συμβολικών δομών.
Ιστορικά γεγονότα, εκπαιδευτική νομοθεσία, ευρύτερες πολιτικές πρακτικές άρθρωσης εκπαιδευτικού λόγου, προσεγγίζονται ως συμβατικές κατασκευές στη σταθεροποίηση ίσως, νέων εννοιών της εκπαιδευτικής κουλτούρας. Η εκπαιδευτική πολιτική 1963-1965, εξετάζεται από μια συστημική προοπτική, που ταυτόχρονα δίνεται έμφαση στην ενδο-δράση της εκπαιδευτικής κοινότητας και τις διαδραστικές δομές, που χαρακτηρίζουν τον Λόγο για την εκπαίδευση. Όπως φαίνεται, η «μικρή ιστορία» της εκπαιδευτικής πολιτικής 1963-1965 αντιστέκεται σε απλουστευτικές αναγωγιστικές εξηγήσεις, διότι εντάσσεται, «στη μεγάλη ιστορία» του ’60, στους κρυφούς κώδικες, τις απόκρυφες προδιαθέσεις και στον εύθραυστο, ρευστό ιστορικό χρόνο.