Η επικοινωνία με τους νεκρούς και τα άλλα μεταψυχικά φαινόμενα έχουν βρει φανατικούς οπαδούς αλλά και αδυσώπητους εχθρούς στην πορεία της ανθρωπότητας. Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο καθηγητής Sir William Crookes, ο οποίος ανακάλυψε ένα καινούργιο στοιχείο (το θάλλιο), αλλά και τις λυχνίες κενού που μας έδωσαν τα ραδιόφωνα και τους ενισχυτές, πριν δώσουν τη θέση τους στα τρανζίστορ, ενώ οι ανακαλύψεις του στη χημεία και η εφαρμογή τους σε διάφορους κλάδους της εδραίωσε τη φήμη του ως διαπρεπή επιστήμονα εκείνης της εποχής, αποφάσισε να διερευνήσει τα πνευματιστικά φαινόμενο με τον ίδιο αυστηρό επιστημονικό τρόπο που εδραίωσε τις ανακαλύψεις του στη φυσική και τη χημεία.
Αν και οι έρευνές του στέφτηκαν με πλήρη επιτυχία, το επιστημονικό κατεστημένο της εποχής του έκανε μεγάλο πόλεμο, παρά το γεγονός ότι ταυτοχρόνως αναγνώριζαν και εξήραν τη συμβολή του στην πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης.
Στον παρόντα τόμο παρουσιάζεται η αντιπαράθεση εκείνη, που ήταν πολύ δημόσια, μιας και η συνήθεια της εποχής ήταν να γίνεται μέσω άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες. Ο Crookes υπερασπίζεται τα αποτελέσματα των πειραμάτων και τα συμπεράσματά του, που επιβεβαίωναν πανηγυρικά τα φαινόμενα του πνευματισμού, και οι αντίπαλοί του δεν χάνουν ευκαιρία να δείχνουν συνεχώς την αρνητική τους προκατάληψη.
Στο παράρτημα του βιβλίου περιλαμβάνεται ένα κείμενο του πασίγνωστου Sir Arthur Conan Doyle, διάσημου συγγραφέα των μυθιστορημάτων με ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς, που παραθέτει κι αυτός τα επιχειρήματα και τις σκέψεις του γύρω από τα πειράματα του Crookes.