Τα έπη της Ιλιάδας και της Οδύσσειας αποτελούν αναμφισβήτητα πνευματική παρακαταθήκη και δώρα του ελληνικού πνεύματος στην ανθρωπότητα.
Ο Τρωϊκός Πόλεμος θεωρείτο μύθος μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα και μόνο μετά τις γενναίες προσπάθειες του Σλήμαν και άλλων ιδιωτών αρχαιολόγων, αναγκάστηκε το ευρωπαϊκό πανεπιστημιακό κατεστημένο να αποδεχθεί την αλήθεια. Ότι τα έπη περιέχουν ιστορικές αλήθειες και όχι την ευφυή φαντασία κάποιου αρχαίου παραμυθά.
Ωστόσο, μια προσεκτική ανάγνωση των σωζομένων κειμένων δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από τις απαντήσεις που προσφέρει.
Πότε έγινε πραγματικά ο Τρωϊκός Πόλεμος; - Πότε ακριβώς γράφτηκαν τα έπη; - Γράφτηκαν σε χαρτί ή ήταν προφορική η παράδοσή τους; - Ήταν ο Όμηρος τυφλός; - Τι συμβαίνει με τις αντιφάσεις που περιέχουν τα έπη; - Τι γίνεται με τα τοπωνύμια που δεν έχουν ταυτοποιηθεί; …
Για πρώτη φορά παρουσιάζεται μια ανεξάρτητη μελέτη των αντιφάσεων που παρουσιάζουν, μετά από προσεκτική ανάγνωση, ορισμένες λεπτομέρειες της Ιλιάδος, οδηγώντας σε συμπεράσματα και αποκαλύπτοντας εμφανείς παραποιήσεις της ιστορικής αλήθειας. Στόχος, όπως συχνά διαπιστώνουμε, είναι η υποτίμηση του ελληνικού πνεύματος και η απόκρυψη της πραγματικής προϊστορίας της Ελλάδος.