ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο, από μια εξαιρετική γραφή και με μια σύγχρονη υπόθεση που είναι η απομόνωση του ανθρώπου. Σημεία των καιρών, αλλά σε αυτό συμβάλει και η σύγχρονη τεχνολογία, η οποία σε μεγάλο μέρος αντικαθιστά τις διαπροσωπικές σχέσεις, και την έκανε χειρότερα η καραντίνα του covid-19. Η απομόνωση έφερε την αποξένωση κι έκανε ακόμα πιο δύσκολη την δια ζώσης επικοινωνία. Αυτό μας επισημαίνει ο συγγραφέας με τον χειμαρρώδη και γεμάτο συναισθήματα και ρεαλισμό λόγο του. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι κατά πόσο, κατά τη διάρκεια της απομόνωσης και του καταναγκαστικού μας εγκλεισμού αφιερώσαμε έστω και λίγη ώρα στη δουλειά με τον εαυτό μας. Τον γνωρίσαμε άραγε καλύτερα ή τον εγκαταλείψαμε εντελώς και παραμένει μια αχαρτογράφητη περιοχή; Πολύ απλά, κατά πόσο μάθαμε «να τον ακούμε»; Εγκαινιάσαμε έναν συνεχή και ουσιαστικό διάλογο μαζί του; Όλα αυτά μας δείχνουν οι ήρωες της ιστορίας. Άτομα που το μόνο κοινό τους είναι μια ιστοσελίδα, όπου όλοι τους κοινοποιούν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους σχετικά με το γίγνεσθαι στη σύγχρονη κοινωνία, την οικονομική κρίση, τα μνημόνια, την ανεργία, το προσφυγικό, η εκπαίδευση, τον πεσιμισμό που διακατέχει τους περισσότερους, πως τίποτα δεν αλλάζει. Ετερόκλητοι χαρακτήρες μεταξύ τους, καλούνται να συμβιώσουν, να επικοινωνήσουν και κατ’ επέκταση να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους. Είναι όμως θεμιτό αυτό απ’ όλους; Μετά από μια τέτοια συνάντηση παραμένουν οι ίδιοι άραγε; Μέσα από ολοζώντανους διαλόγους και έξυπνες στιχομυθίες ο κύριος Λύχνος δίνει σε όλους μας άφθονη τροφή για προβληματισμό, για το σήμερα και για το τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον.