Το 197 μ.Χ. ο Σεπτίμιος Σεβήρος παρέμεινε μόνος στην εξουσία. Σταδιακά, επέβαλε μία μορφή στρατιωτικής απολυταρχίας , που αργότερα ονομάστηκε «Δεσποτεία» (Dominatus) και διαδέχθηκε την Ηγεμονία (Principatus) του Οκταβιανού Αυγούστου. Χρησιμοποίησε περισσότερο από κάθε άλλο αυτοκράτορα τον στρατό για να επιβληθεί και να μειώσει την εξουσία της Συγκλήτου.

Προχώρησε σε παροχές και ευνοϊκές ρυθμίσεις, με αποτέλεσμα στα τέλη του 2ου αι. ο ρόλος του στρατού να ισχυροποιηθεί και να υπάρξουν παρεμβάσεις στις πολιτικές εξελίξεις, που προκαλούσαν ευρύτερη αστάθεια και στάσεις. Αυτές αποτέλεσαν προπομπούς για να περάσει η αυτοκρατορία στην κρίσιμη περίοδο της πολιτικής αναρχίας, από το 235 μέχρι το 285 μ.Χ.

Ο στρατιωτικός παρεμβατισμός κυριάρχησε παραμερίζοντας το ρόλο της Συγκλήτου, ενώ ο θεσμός του αυτοκράτορα περιήλθε σε βαθύτατη κρίση.