Για να μη φανερώσει την ταυτότητά του, υπέβαλε το χειρόγραφο στον εκδότη υπό το όνομα της γειτόνισσάς του, μιας απλής κοπέλας που ασχολιόταν μόνο με τα γιασεμιά της. Τη σχετική αλληλογραφία υπέκλεπτε από το γραμματοκιβώτιό της. Το χειρόγραφο εκδόθηκε κι έγινε μάλιστα ευπώλητο, με αποτέλεσμα να σπεύσουν οι πάντες να πάρουν συνέντευξη από την πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα. Εκείνη, κατάπληκτη, αρνήθηκε, φυσικά, ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με το βιβλίο. Η υπογραφή της στο συμβόλαιο; Ήταν, προφανώς, πλαστογραφημένη. Κανείς, όμως, δεν την πίστεψε. Τη θεώρησαν υπερβολικά σεμνή.
Κολακευμένη πάντως από την τόση προσοχή, έκατσε κι έγραψε ένα μικρό μυθιστόρημα για τα γιασεμιά της, από τη σκοπιά όμως ενός μυρμηγκιού που ζούσε στις ρίζες τους. Οι κριτικοί ήταν ομόφωνοι και πάλι. Το πρώτο της βιβλίο ήταν υπέροχο αλλά μάλλον εξεζητημένο, αυτό το δεύτερο όμως ήταν πραγματικό αριστούργημα, πολύ καλύτερο από το πρώτο. Η νεαρή συγγραφεύς, είπαν, είχε πλέον ωριμάσει.