Μια ομάδα εποχιακών βοσκών της Ηλείας στα μέσα του 19ου αιώνα, αφού εγκατέλειψαν τις πρόχειρες καλύβες τους και έκτισαν το χωριό Χάβαρι, χωρίς καθυστέρηση, φρόντισαν για τη «σκέπη της γνώσης» των παιδιών τους, με την ίδρυση και λειτουργία του Α΄ Ιδιωτικού Δημοτικού Σχολείου σε ιδιόκτητο οίκημα το 1890.
Η αρχή είχε γίνει και η τοπική εκπαίδευση συνέχισε να αναπτύσσεται λειτουργικά και σε υποδομές, συντονισμένη με τις εθνικές μεταρρυθμίσεις και συνεπικουρούμενη από τα οράματα και ενεργήματα των νεοτέρων, στις φλέβες των οποίων τρέχει το ευλογημένο προγονικό DNA, με τελευταίο την διεκδίκηση και κατασκευή σύγχρονου Γυμνασιακού Διδακτηρίου (1997).
Η πρώιμη διαίσθηση και η σθεναρή πίστη των πρώτων οικιστών και των απογόνων τους στην αξία της γνώσης και κατ΄ επέκταση της παιδείας ανέδειξαν σημαντικό ανθρώπινο πνευματικό δυναμικό, μέσα από το οποίο ξεχώρισαν εμβληματικές παραδειγματικές προσωπικότητες, ικανές να παραδειγματίζουν τους νέους —και όχι μόνο— με το άρωμα του ενάρετου βίου και ήθους τους, της στόχευσης της γνώσης, της ανιδιοτελούς αγάπης για τον διπλανό και της αστείρευτης αντοχής τους στις στερήσεις και στις απρόβλεπτες δοκιμασίες της ζωής.
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όσους αγωνιούν, εν μέσω παγκοσμιοποίησης, για την τύχη των μικρών τοπικών και περιφερειακών κοινωνιών.