Η συλλογή Τόσες αλλαγές πραγματεύεται θέματα που απασχολούν την Κάλαφελ και σε άλλα έργα της όπως είναι η μνήμη, η συνειδητοποίηση της ύπαρξης, η στάση του ανθρώπου απέναντι στη ζωή, η αισιοδοξία για το αύριο, η παράκληση και η προτροπή, μια μόνιμη υπενθύμιση να υπάρχουμε, να ζούμε, να είμαστε, καταφέρνοντάς το με ποιον τρόπο; Με την αλλαγή και κάποτε με τη σιωπή που όμως σημαίνει πολλά περισσότερα από αυτά που αποσιωπά, που φαινομενικά δεν λέει. Και ενώ οι ανησυχίες εκφράζονται περισσότερο στα δύο πρώτα μέρη (στο επίθετο και το ουσιαστικό), όλες οι απαντήσεις έρχονται στο τρίτο μέρος με το ρήμα, το μεταβατικό εκδύω. Εκδύω, λοιπόν, λέει η Κάλαφελ και γινόμαστε μάρτυρες μιας απόλυτης και λυτρωτικής απογύμνωσης. Η αλήθεια της ποιήτριας σταδιακά ξεδιπλώνεται και κορυφώνεται σ’ αυτό το τρίτο μέρος. Μοιάζει να μη φοβάται να εκτεθεί, αφού μόνο με αυτή της την έκθεση θα μπορέσει να σώσει τον εαυτό της και όσους την ακολουθούν στο μοναδικό ποιητικό σύμπαν που μας γνωστοποιεί και μας έχει ήδη παρασύρει από τα δύο πρώτα κιόλας ποιήματα της συλλογής: την Ποιητική και τη Λογοτεχνία.

Δεν σε φίλησε κι έφυγε βιαστικά
κι έφτασε στο σπίτι κι άνοιξε τον υπολογιστή
κι έγραψε δεν σε φίλησα, δεν σε φίλησα στο στόμα
και τώρα τι να κάνω μ’ αυτό το πάθος στα χείλη.