Για κάθε γυναίκα που έχει αισθανθεί κάποτε παγιδευμένη· μια αστεία, ωμή και εμψυχωτική ιστορία για την κρίση μέσης ηλικίας.
Δημιουργός, μητέρα, ερωμένη και φαινόμενο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η Τόβα Λι διερευνά τι στον διάβολο υποτίθεται ότι πρέπει να κάνετε όταν βρεθείτε να ζείτε μια ζωή για την οποία δεν θυμάστε να είχατε προσυπογράψει.

«Δεν ήθελα να “ντύνομαι σαν μαμά“, να οδηγώ “μαμαδίστικο αυτοκίνητο”, να έχω “μαμαδίστικο κούρεμα” ή να είμαι η μαμά της έτσι και της αλλιώς σε καποιανής το τηλέφωνο. Κι ένιωθα ολομόναχη!
Είχα φίλες· άλλες γυναίκες, άλλες μητέρες· όμως για κάποιον λόγο δεν είχα κανέναν να μιλήσω για οτιδήποτε απ’ όλα αυτά. Όπου κι αν κοίταζα, έβλεπα γυναίκες που φαίνονταν να βιώνουν ευτυχισμένες το όνειρο της ζωής στα προάστια: δύο παιδιά κι ένα ακατάστατο μίνι-βαν, διακοπές μία φορά τον χρόνο, πάρτι με δείπνο και γιόγκα κάθε Τρίτη πρωί για “προσωπικό χρόνο“. Ήθελα να ξεράσω πάνω σ’ όλα αυτά.
Η αλήθεια είναι ότι όταν κοιταζόμουν στον καθρέφτη, δεν είχα ιδέα πλέον ποια ήμουν. Αυτό που έβλεπα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μια ξεφτισμένη εκδοχή μου, αυτής που ήμουν προτού κάνω παιδιά και προτού χάσω τελείως τον εαυτό μου.
Πανικοβλήθηκα, σκεπτόμενη ότι πλησιάζω σιγά-σιγά τη μέση ηλικία και την εμμηνόπαυση, κι αναρωτήθηκα πόσα χρόνια ακόμη μου έχουν απομείνει να είμαι “αξιογάμητη”, προτού αρχίσουν τα πάντα να παίρνουν τον κατήφορο».
Στο πρώτο της βιβλίο, η Τόβα παίρνει τους αναγνώστες μαζί της στο ταξίδι της για να ανακαλύψει εκ νέου ποια είναι μετά τη μητρότητα και πέρα από τους κανόνες που η κοινωνία επιβάλλει στις γυναίκες, ενώ τις ενθαρρύνει να απελευθερωθούν και απλώς να είναι ο εαυτός τους.
«Όταν βρίσκεις την αυθεντικότητα, είναι δύσκολο να γυρίσεις πίσω. Είναι σαν να ανοίγεις μια πόρτα στην αλήθεια και να αρχίζεις να αναπνέεις έναν καινούριο τύπο αέρα. Αυτή η ανακάλυψη με ώθησε να γράψω. Είναι ο τρόπος μου να πω ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ»