Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την ιστορία της Ελλάδος από την Επανάσταση στο Γουδί (1908) μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή (1922). Τη συγγραφή του βιβλίου τη συμπληρώνουν πηγές εκείνης της εποχής, οι όποιες πιστεύω ότι στοιχειοθετούν την ιστορική αλήθεια που οφείλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές, καθώς οφείλουμε να θεωρούμε εθνικόν ό,τι είναι αληθές.
Δυστυχώς το έργο της εκμάθησης της ελληνικής ιστορίας στους μικρούς μαθητές από το ελληνικό κράτος έχει αποτύχει, δεδομένου ότι οι πολιτικοί ταγοί δίνουν περισσότερη σημασία στις διεθνείς οδηγίες, παρά στην αίσθηση του δικαίου και της ιστορικής αλήθειας. Πρέπει με κάποιο τρόπο να ξαναλειτουργήσουμε το Κρυφό Σχολειό, για να μην υπάρξει η απώλεια εθνικής μνήμης, η οποία με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Η παράξενη εμμονή των πολιτικών και των δημοσιογράφων να ενστερνίζονται την τουρκική προσέγγιση της ιστορίας, αποτέλεσε το βασικό κίνητρο στην προσπάθειά μου να αποτυπώσω την προσέγγιση της ιστορίας και από όσους έζησαν εκείνη την εποχή. Η ταύτιση πολλές φορές των απόψεων της ελληνικής Αριστεράς με την τουρκική Ακροδεξιά και η απαξίωση των παππούδων μας με δηλώσεις τύπου ότι έγιναν σφαγές αλλά δεν υπήρξε γενοκτονία, ήταν συνωστισμός και όχι καταστροφή, όλοι τα ίδια έκαναν, με ώθησαν στη δημιουργία αυτού του έργου, στηριζόμενος πάντοτε σε επίσημες αναφορές, άρθρα εφημερίδων, απομνημονεύματα και μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου.
Ο περίεργος τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από την τουρκική άποψη για τα όσα διαδραματίστηκαν τον Αύγουστο του 1922 και έτσι αναφέρεται στο μουσείο Σμύρνης, το οποίο με τον δικό του τρόπο, περιγράφει τη Μικρασιατική Καταστροφή.