Στον κήπο της νεότητας

Χτενισμένη, καθαρή
ποζάρεις.
Λευκό μπλουζάκι με καρό φουστίτσα
γαλάζιο αλογάκι με τρύπα στο στήθος.
Στα κλικ του φακού
κλαις.
Σε παίρνω από το χέρι
ξαπλώνουμε μαζί στην κούνια σου
δεν σε αφήνω ξανά.



Ο μύθος των παπαγάλων

Παπαγάλοι λιλιπούτειοι
λευκοί
όταν την ψυχή σου χάνεις
πίσω την καλούν.
Τους εφαρμόζεις στην άκρη της κάτω σιαγόνας σου
όσο γέρικο κι αν είναι το σώμα
αφηγούνται τη ζωή που πέρασε.
Όσο πιο μικροί, τόσο πιο μαγικοί.
Χωράνε στην καρδιά, στα κόκκαλα, στο αίμα
τραγουδούν βαθιά μέσα στο σώμα
νότες χτίζουν
νέους χτύπους στην καρδιά.


Διαστολή

Τα μάτια συναντήθηκαν.
Τα δικά μου απλώς κοιτούσαν.
Τα δικά του διάπλατα ανοιχτά με μια
πυρετώδη ανησυχία έψαχναν.
Το πρόσωπο νέο και ζωηρό
αλλά ήταν τα μάτια που μαγνήτιζαν
εκείνα τα διάπλατα ανοιχτά μάτια που
έψαχναν να ρουφήξουν
τα πιο αγαπημένα μυστικά κομμάτια μου.


Belvedere

Χτίζεις
σπίτια, δρόμους, γέφυρες
χτίζεις, χτίζεις
μια τεράστια πόλη.
Βάζεις ανθρώπους να ζουν
βάζεις κι εκείνον.
Εκείνος ζει από σένα.
Πρέπει να χάσεις ένα νύχι
να ναρκωθεί ολόκληρο το δάχτυλο
να σου κόψουν το πόδι
για να μπορέσει να ζήσει εκείνος.
Εσύ τον ταΐζεις από τη σάρκα σου
εξαρτάται από σένα
μόνο.