Η συμβατική εικόνα της εξέλιξης βασίζεται πάνω σε μερικά απολιθωμένα οστά. Μας λέει ότι οι άνθρωποι αποτελούν μια διαφορετική οικογένεια ως προς τους γορίλες και τους χιμπατζήδες, ότι ξεχώρισαν από τους πιθήκους πριν από περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια, κι ότι εξελίχθηκαν από κάποιους
πιθηκοειδείς προγόνους.
Από την άλλη μεριά, η επιστήμη της μοριακής ανθρωπολογίας βασίζεται σε μια πολύ απλή ιδέα. Οι μεταλλάξεις είναι τυχαία συμβάντα, τα οποία πρέπει να συσσωρεύονται σταθερά στο DNA, έτσι ώστε να επιτρέπουν τη χρονολόγηση του αποχωρισμού των διαφόρων ειδών.
Οι πρόσφατες ανακαλύψεις μας πληροφορούν ότι στατιστικά οι γενετικές διαφορές ανάμεσα στους χιμπατζήδες και τους γορίλες από τη μια και τους ανθρώπους από την άλλη, δεν ξεπερνούν το 1%.
Κι ακόμη ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν αυτόνομα από τους αφρικανικούς πιθήκους, τουλάχιστον εδώ και 5 εκατομμύρια χρόνια, και ότι ενδεχόμενα οι αφρικανικοί πίθηκοι αποτελούν την εξέλιξη κάποιων ανθρωποειδών προγόνων.
Με απλά λόγια η μοριακή ανθρωπολογία μάς προσφέρει πλέον σημαντικότατες ανακαλύψεις ικανές να καλύψουν όλα τα κενά της παραδοσιακής παλαιοντολογίας, βασισμένης αποκλειστικά στη μελέτη των οστών.
Φαίνεται ότι καταγόμαστε από κάποιο ανθρωποειδές, το οποίο γέννησε πριν από 5 εκατομμύρια χρόνια τους χιμπαντζήδες, τους γορίλες και τους ανθρώπους.