Η Καταρίνα Μπέντιξεν, γεννηµένη στη Λειψία της Ανατολικής Γερµανίας το 1981, εκδίδει την πρώτη συλλογή διηγηµάτων της στα είκοσι οκτώ της χρόνια. Σε αυτό το λογοτεχνικό ντεµπούτο της δίνει τον ευφάνταστο τίτλο Το δέντρο µε τα µπουκάλια του ουίσκι, από το οµώνυµο διήγηµά της που είχε βραβευθεί δύο χρόνια πριν, και επιλέγει να µιλήσει για την τροµακτικά τακτοποιηµένη ζωή ανθρώπων, που θα στοιχειώσουν τις ιστορίες της.
Άνθρωποι παγιδευµένοι στα γρανάζια µιας εφιαλτικά αδηφάγας καθηµερινότητας απειλούνται διαρκώς από κάποια εκκωφαντικά βουβή εξέγερση του σώµατος και της ψυχής τους.
Ο κόσµος της Καταρίνα Μπέντιξεν δεν χωράει ουτοπίες και η κοινή λογική µοιάζει ανήµπορη να συλλάβει το παράλογο και το γκροτέσκο που συντελείται στον ρεαλιστικό καµβά αυτού του κόσµου.
Ιστορίες προσωπικές, ιστορίες οικογενειακές, ιστορίες ανθρώπων που τρώνε, πίνουν, ζουν, ερωτεύονται, εργάζονται, πηγαίνουν διακοπές, συνταξιοδοτούνται, γερνάνε, δραπετεύουν σε δύσβατα νοητικά µονοπάτια, σκοτώνουν, σκοτώνονται ή πεθαίνουν, χωρίς να µάθουµε ποτέ το όνοµά τους.
Με γλώσσα αριστοτεχνικά απέριττη και µε αφοπλιστική ειλικρίνεια, παραµένοντας αιχµηρή και συναισθηµατικά τόσο αποστασιοποιηµένη, που η διαύγειά της σοκάρει, η Καταρίνα Μπέντιξεν κατορθώνει να χαράξει ανεξίτηλες στη µνήµη µας τις σπαρακτικές εικόνες ενός πολιτισµού που είναι καταδικασµένος να καταρρεύσει, ενώ µε τον ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο της υψώνει το µνηµείο του άγνωστου ανθρώπου.