Το δεύτερο μυθιστόρημα της ταλαντούχας και πολλά υποσχόμενης, Θάλειας Ψαρρά είναι γροθιά στο στομάχι. Αφενός για κάποιον που το διαβάζει αφετέρου όταν ξέρουμε δυστυχώς ότι θα μπορούσε να συμβαίνει στη διπλανή μας πόρτα.

Βασισμένο σε αληθινή μαρτυρία ενός θύματος ενδοοικογενειακής βίας. Η συγγραφέας Θάλεια Ψαρρά αν και νέα στο χώρο παρέδωσε ένα αξιόλογο και άρτιο πόνημα που συντάραξε το αναγνωστικό κοινό με την εκπληκτική πλοκή του. Με απλή γραφή χωρίς περιττές φλυαρίες η δημιουργός ξεδιπλώνει το δράμα της ηρωίδας της, Δανάης, από τον σύντροφο-τύραννό της, Λάμπρο. Σωματική και ψυχολογική κακοποίηση που δυστυχώς καλά κρατεί κρυμμένη πίσω από τις πόρτες. Ο φόβος και η ψυχολογική ταπείνωση των θυμάτων κλείνει τα στόματα. Δεν πρέπει πλέον να κλείνουν τα στόματα. Τη σήμερον ημέρα δειλά δειλά τα στόματα ανοίγουν, εναντιώνονται στα τέρατα που θέλουν να λέγονται άντρες.

Μία ιστορία με αστυνομικές προεκτάσεις στις πρώτες σελίδες ξετυλίγουν την απόγνωση, την αδικία της ηρωίδας από τον χειριστικό δυνάστη της, Λάμπρο κατηγορώντας την για φόνο.

Πλούσια πλοκή και περιγραφικές εικόνες, αναπαριστούν με ζωηρότητα πρόσωπα και γεγονότα παρασύροντας τον αναγνώστη σε μια πρωτόγνωρη αναγνωστική εμπειρία συνθέτοντας ένα εξαίσιο μωσαϊκό συναισθημάτων και καταστάσεων.

Εξαιρετικός επίλογος και μεγαλείο ψυχής.

Η νέα συγγραφική απόπειρα της Θάλειας Ψαρρά αξίζει να αγκαλιαστεί από το αναγνωστικό κοινό.

Γενικά με τραβούν πολύ οι αληθινές ιστορίες.. Μέσα από αυτές μαθαίνεις πράγματα που ξέρεις ότι υπάρχουν αλλά και πάλι κάποιες φορές μπορεί να προς "μπα όχι μωρε".

Πέρασα από όλα τα συναισθήματα,οργη-φοβο-πονο και στο τέλος η λύτρωση!!!!

Ευχαριστούμε πολύ γιαυτο το αναγνωστικό ταξίδι!!!

Το βιβλίο αυτό είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Ανθρώπινος νους όμως δεν μπορεί να χωρέσει και να νιώσει τον πόνο που βίωσε η Δανάη, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας. Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι, δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο μέχρι να ανοίξουν τα μάτια και να ξυπνήσουν συνειδήσεις.

Μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να χαθεί η ευτυχία; Όλα γύρω σου ξαφνικά να αρχίσουν να καταρρέουν, να διαλύονται, να καταστρέφονται; Πόσο κρατάει η ευτυχία; Ένα ασθενικό φύσημα και ο πύργος της ευτυχίας σου γκρεμίζεται και σκορπίζει στον αέρα, όπως ο πύργος φτιαγμένος από τραπουλόχαρτα. Τόσο εύθραυστος, τόσο πρόσκαιρος.

«Πόσο ν’αντέξει η ευτυχία όταν την έχεις βιδώσει με το στανιό πάνω σε σαθρά θεμέλια;»

Η Δανάη πίστεψε πως επιτέλους η ζωή της χαμογέλασε, όταν γνώρισε τον Λάμπρο. Αυτά όμως που έμελε να βιώσει για είκοσι περίπου χρόνια, ξεπερνάνε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία.

Ενδοοικογενειακή βία

Βιασμός του σώματος και της ψυχής

Κατηγορία για έναν φόνο που δεν έκανε ποτέ

Φόβος

Έλλειψη ελευθερίας

Μοναξιά και απελπισία

Εγκατάλειψη, πόνος, θυμός, αδικία

Απέραντη σιωπή και χείλη σφραγισμένα

Ο Λάμπρος και ο κάθε Λάμπρος της κοινωνίας μας είναι «άνθρωποι» χειριστικοί. Οδηγούν τους άλλους στο σημείο που εκείνοι θέλουν, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς καμιά συστολή. «Άνθρωποι» δήθεν ισχυροί που απλά και με το «έτσι θέλω» εξουσιάζουν οτιδήποτε από τον άλλο: άποψη, τα θέλω, το σώμα, τον νου, την σκέψη, τις πράξεις, την ζωή του ολόκληρη.

Απαιτούν, απειλούν, εκφοβίζουν. Στα μάτια τους είναι ζωγραφισμένη η ικανοποίηση που προσφέρει η αίσθηση πως αυτοί είναι οι ισχυροί, οι νικητές. Αυτοί ορίζουν την μοίρα σου και εσύ σαν πειθήνιο σκυλάκι σκύβεις υπάκουα το κεφάλι και αγόγγυστα εκτελείς τις αποφάσεις τους.

Ξύπναααα!!! Είσαι και εσύ άνθρωπος και έχεις δικαιώματα. Δικαίωμα στη ζωή, στην ευτυχία, στα όνειρα, στην αγάπη, στην ελπίδα. Βγες από τον λήθαργο που έχεις πέσει. Αντέδρασε. Επαναστάτησε. Ζήτα βοήθεια. Κάνε κάτι. Δεν αξίζει να υπομένεις τίποτα από όλα αυτά. Δεν είσαι υποχείριο κανενός. Είσαι άνθρωπος και έχεις αξία και δικαιώματα. Μην μένεις άπραγη. Μην είσαι άβουλη. Μη σκύβεις το κεφάλι. Σταμάτα να εξευτελίζεσαι. Μην υποτιμάς τον εαυτό σου.

Σταματήστε να ρίχνετε το φταίξιμο επάνω σας και να δικαιολογείτε τις πράξεις του θύτη. Ο μόνος φταίχτης, ο μόνος αδικαιολόγητος υπαίτιος είναι εκείνος. Δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα να κακοποιεί το σώμα και την ψυχή σας. Δράστε, αντιδράστε, σταματήστε τον. Σταματήστε και δώστε εσείς ένα τέλος στο μαρτύριο που ζείτε. Αξίζετε πολλά και μην αφήνετε κανέναν να το αμφισβητήσει αυτό. Αυτοί είναι τα μηδενικά, οι τιποτένιοι, οι φθηνοί, οι άνανδροι, όχι εσείς. Ορθώστε το ανάστημά σας, βρείτε το θάρρος και μιλήστε. Πάντα και παντού υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν.

Το «Δικαίωμά μου» είναι ένα εξαιρετικό κοινωνικό μυθιστόρημα. Η ιστορία αυτή με άγγιξε, αλλά μου κομμάτιασε την ψυχή. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες ο αναγνώστης κρατά με αγωνία την ανάσα του. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και απρόσμενες. Η γραφή της κ. Ψαρρά μόνο απλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Λέξεις που φωνάζουν, γεμάτες συναίσθημα, αλήθειες που συγκλονίζουν. Συγχαρητήρια κ. Ψαρρά και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το λογοτεχνικό διαμάντι που μας χαρίσατε!!