Σε πρωτοσυνάντησα στα στενά δρομάκια της Πενταλιάς, Αντώνη Οικονόμου, εκεί που γυρόφερνες τα βράδια με τον Ονήσιλο, τον Μπολιβάρ, τον Σπάρτακο, τον Ρήγα Φεραίο, τη Μαντώ Μαυρογένους, την Υπατία, τον Τσε, την Μπουμπουλίνα, τον Ηράκλειτο, τον Ροβεσπιέρο, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Αυξεντίου, τον ηγούμενο Γερμανό - τον παπα-Ανυπόμονο -, που γνώρισα κάποτε στον Αγάθωνα, το μοναστήρι του, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Βασίλη Μιχαηλίδη, τον Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι...

Η εξουσία των κοτζαμπάσηδων, σου έγραφε η Μαρία Κουντουριώτη, δολοφόνησε και τον Καποδίστρια! Δεν ήθελαν κράτος αυτοί. Τιμάρια ήθελαν, να συνεχίσουν να εισπράττουν οι ίδιοι τους φόρους όπως με τους Οθωμανούς. Όπως το είπε ο Σωτήρης Χαραλάμπης, ο πιο φωτισμένος κοτζαμπάσης, «καλά να φύγουν οι Τούρκοι, αλλά εμείς τι θα γίνουμε; Θα μας κυβερνούν αυτοί που δεν ξέρουν να κρατήσουν πιρούνι και τρώνε ακόμη με τα χέρια τους; Αυτοί, συνέχισε, που δεν έχουν ούτε ένα δένδρο να κρεμαστούνε;»

Το μυθιστόρημα Γράμμα στον Αντώνη Οικονόμου - στο υφαντό του ’21 είναι μια προσπάθεια να ιδωθεί η Ελληνική Επανάσταση από μια οπτική γωνία διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζει η συμβατική-παραδοσιακή ιστοριογραφία. Μέσα από τη ζωή του Αντώνη Οικονόμου, του ριζοσπάστη επαναστάτη που δολοφόνησαν οι κοτζαμπάσηδες, που παραγνώρισε η επίσημη ιστορία και καθαγίασε ο ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος στην ποίηση και τους πίνακές του, το μυθιστόρημα διατρέχει τα γεγονότα του ’21 με μια νέα ματιά και ρίχνει φως σε όσα, το σχολικό ιστορικό αφήγημα αλλά και αυτό της συμβατικής ιστορίας, αποσιωπούν ή αφήνουν στο περιθώριο.