Το Πάσχα του 1822 έμελλε να αποτελέσει μια από τις πιο φρικτές στιγμές της ανθρωπότητας. Η καταστροφή της Χίου από τα Οθωμανικά στίφη έδωσε καινούργιο νόημα στη λέξη θηριωδία.
Μέσα στη δίνη της σφαγής αυτής ένα παιδί πασχίζει να γλιτώσει, αλλά γίνεται αυτόπτης μάρτυρας των εξανδραποδισμών και της καταστροφικής μανίας των Τούρκων.
Αιχμαλωτίζεται, πουλιέται ως δούλος κάμποσες φορές και τελικά καταφέρνει να δραπετεύσει για να βρεθεί περιπλανώμενο και ανέστιο στην επαναστατημένη Ελλάδα. Καταφέρνει να γνωρίσει τον φιλέλληνα δόκτωρα Χάου και σχεδόν πρώτος από τους νεοέλληνες να βιώσει το «αμερικανικό όνειρο», σπουδάζοντας στη νεοσύστατη αμερικανική Δημοκρατία.
Το 1851, ο Χριστόφορος Καστάνης, εκδίδει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας στα αγγλικά, που από τότε μένει ανέκδοτο στα ελληνικά στη βιβλιοθήκη της Πενσυλβάνιας.
Μια συναρπαστική διήγηση που θα μπορούσε να είναι μυθιστόρημα, αλλά αποτελεί τη σχεδόν «δημοσιογραφική» προσέγγιση που μόνο η αλήθεια ενός αυτόπτη μάρτυρα μπορεί να περιέχει.
Ένα βιβλίο που μας μεταφέρει στις μέρες της επαναστατημένης Ελλάδας με τα μάτια ενός παιδιού. Ίσως γι’ αυτό να αποτελεί και την πιο αληθινή μαρτυρία της εποχής της.