Το βιβλίο ασχολείται με την πρόσληψη των αρχαιοελληνικών μύθων, του έπους και της τραγωδίας στη νεοελληνική δραματουργία από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα. Οι συγγραφείς του 19ου αιώνα έκαναν την αρχή, αλλά ο 20ός αιώνας, και ιδιαίτερο κατά το δεύτερο μισό του, υπήρξε ιδιαίτερα γόνιμος στην πρόσληψη της πανανθρώπινης αυτής διάστασης της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς. Ο 21ος αιώνας έδωσε ήδη αξιόλογα δείγματα γραφής. Συγγραφείς, όπως ο Χριστόπουλος, ο Κλέων Ραγκαβής, ο Καζαντζάκης, ο Ρίτσος, ο Καμπανέλλης, η Λυμπεράκη, ο Δημητριάδης, αξιοποίησαν το πλούσιο αυτό υλικό. Έδωσαν την προσωπική τους σφραγίδα, αναμορφώνοντάς το και συνδέοντάς το με τη δική τους ευαισθησία, αλλά και με τις αγωνίες, τις ανάγκες και του προβληματισμούς της εποχής τους. Οι μυθικοί ήρωες, όπως ο Οδυσσέας, η Πηνελόπη, η Κίρκη, ο Αχιλλέας, η Ελένη, ο Πάρης, ο Φιλοκτήτης, ο Αίαντας, ο Έκτορας, η Αντιγόνη, ο Οιδίποδας, ο Κρέων και η Ιοκάστη, αξιοποίησαν τα παραδεδομένα από τους μύθους χαρακτηριστικά τους, αλλά ανέπτυξαν και νέα, σε ένα γόνιμο και ευρύτερο πεδίο, που περιλαμβάνει κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς, αλλά και διερευνά τη σχέση παρελθόντος και παρόντος, τέχνης και ζωής, μύθου και ζωής, ανθρώπου και θείων δυνάμεων, ζωής και θανάτου, ατομικότητας και συλλογικότητας.