Η Αμαρυλλίδα, η Φρύνη, η Μυριέλλα και η Αέλια. Συνομήλικες, με τις δικές τους ιστορίες, δήλωναν πώς πέρα από την εξωτερική καλοτυχία, αναζητούσαν τα συμπλέγματά τους με τη ψυχή.
Ένιωθαν μέσα τους κενές. Καθώς, επίσης, αγωνία και απόγνωση για το μέλλον.
Ήλπιζαν ο χρόνος να θάψει τις παλιές ιστορίες, αλλά όσο περνούσε ο χρόνος, η κατάσταση χειροτέρευε. Ρίζωσε μέσα τους και έγινε συνήθεια.
Τι ρόλο, να έπαιξε, άραγε, το Γιοχάνεσμπουργκ, στις ζωές τους και πώς βοήθησε η Αιθιοπία.
Τόσες μπλεγμένες ιστορίες, με ένα κοινό σκοπό!