ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Με αυτό το εντυπωσιακό εξώφυλλο, η κυρία Πετροπούλου μας παρουσιάζει ένα πολύ όμορφο και καλογραμμένο μυθιστόρημα και μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τη ζωή με μια άλλη, ελεύθερη ματιά. Μια τέτοια ερμηνεία θα μπορούσαμε να δώσουμε και στον τίτλο αυτού του βιβλίου. Στο σπίτι ανοίγουμε το παράθυρο για να εισβάλλει το φως αλλά και ο φρέσκος αέρας, ένας αέρας ανανέωσης και η αίσθηση που δίνει, αν και ζούμε παγιδευμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους, είναι μια ανάσα ελευθερίας, ή έστω την απατηλή αίσθησή της τουλάχιστον. Μέσα σε αυτό το υπέροχο αφήγημα θίγεται το θέμα της γυναικείας φιλίας. Υπάρχει άραγε πραγματικά, ή εξυπηρετεί απώτερους σκοπούς; Ή μήπως ισχύουν και τα δύο; Ένας παλιός γνωστός μου έλεγε, πως σε μια πραγματική φιλία βάζεις πλάτη και δίνεις αίμα. Μόνο αυτά την κάνουν δυνατή, να μπει σε δυνατά θεμέλια και να αντέχει στον χρόνο. Ένα μυθιστόρημα με προσεγμένη γραφή, ευκολοδιάβαστο, με δεμένη αφήγηση και κρατάει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα του. Δεν του λείπουν η αγωνία, οι εντάσεις, οι ανατροπές και οι εκπλήξεις. Πανέμορφα δομημένοι χαρακτήρες, ολοζώντανοι, και αυτοί χαμένοι στις αδυναμίες τους, γεμάτοι όνειρα, λαχταρούν κι αυτοί με τη σειρά τους το μερίδιό τους στην αγάπη, την οικογενειακή ευτυχία, την επαγγελματική επιτυχία. Η ηρωίδα της ιστορίας μας, μια γυναίκα σημερινή που αναζητά μια σταθερά για να ακουμπήσει, το δικαίωμα στη ζωή και στον έρωτα, μιας και ζωή της έχει φέρει τα πάνω κάτω, έχει νιώσει τη πικρή γεύση της προδοσίας, τον θάνατο, τον πόνο, την αδικία και αποζητά επιτέλους τη δικαίωση, τη χαρά αλλά και τη λύτρωση. Είναι αναμφίβολα ένα πολύ όμορφο βιβλίο που διαβάζοντάς το ανοίγει την ψυχή, τη γεμίζει με φως και χρώματα και μπαίνει νέος και φρέσκος αέρας.