Η κρίση της δημοκρατίας κατά τα τελευταία χρόνια, μέχρι την πρόσφατη έξαρση της πανδημίας, εκδηλώθηκε διεθνώς, με την αναβίωση του ακροδεξιού εξτρεμισμού σε διάφορες εκδοχές του, με ποικίλα φαινόμενα εκφασισμού της πολιτικής και κοινωνικής ζωής και με μία γενικευμένη κρίση εκπροσώπησης. Αυτά τα φαινόμενα απειλούν το δημοκρατικό ήθος σε τμήματα των κοινωνιών, υπονομεύουν το δημοκρατικό κεκτημένο και διαβρώνουν τη δημοκρατική νομιμοποίηση.
Σε αυτές τις συνθήκες το βιβλίο θέτει το πλαίσιο για επίκαιρο στοχασμό:
Πώς μπορεί, σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, να περιφρουρηθεί η δημοκρατία έναντι προκλήσεων και απειλών που συνυφαίνονται άμεσα με την ίδια τη διεθνοποιημένη κοινωνία;
Πώς συναρθρώνονται οι εγγυήσεις του κράτους δικαίου με το αίτημα της ασφάλειας των πολιτών σε μια δημοκρατικά θεσμισμένη πολιτεία;
Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να εκτείνεται ο έλεγχος που η τελευταία επιτρέπεται να ασκεί στον ελεύθερο αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση των μελών της;
Ποια είναι τα βασικά γνωρίσματα της δημοκρατίας που τη διαφοροποιούν ουσιωδώς από αυταρχικά πολιτεύματα και συστήματα;
Πόσο κρίσιμες μπορεί να είναι, ιδίως σε στιγμές κρίσης, η κοινωνική και η ψυχολογική διάσταση της δημοκρατίας;