Η μοναξιά του εγκλεισμού που βιώνουμε καλύπτεται από προσχήματα «φιλίας» και επικοινωνίας, η οποία επιτυγχάνεται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο άνθρωπος βιώνει σήμερα μια παρωδία του επικείμενου τέλους σε διάφορα επίπεδα, σαν να προσπαθεί λίγο περισσότερο από παλιά να φτιάξει τον μύθο του, να στήσει μια μνημειώδη υπόμνηση της παρουσίας και του περάσματός του από τον κόσμο αυτόν. Οι Πυραμίδες του Ανδρέα Φλουράκη, τίτλος εμπνευσμένος από τα γνωστά μυθικά ταφικά μνημεία, περιλαμβάνουν δέκα μοναχικές, ευσύνοπτες αφηγήσεις, στις οποίες μπορεί να εντοπίσει κανείς μια απομόνωση υπαρξιακή πλάι στον θάνατο ως φυσική συνέχεια της ζωής και στη ζωή ως φυσική συνέχεια του θανάτου. Δέκα άνθρωποι μιλούν για τη ζωή τους μέσα στην πρωτόγνωρη κατάσταση του εγκλεισμού, αφήνοντας να διαφανούν στοιχεία όπως η έξαρση της βίας και των ανισοτήτων, η παντοδυναμία των ψηφιακών μέσων, η απειλή της δημοκρατίας, καλώντας όλους να προβληματιστούν και να αναγνωρίσουν τα νέα δεδομένα μιας νέας πραγματικότητας.