Καὶ πρέπει νὰ φέρη κανεὶς στὸ μυαλὸ τοῦ τὸ τί ἤτανε ἡ 1η Μαΐου ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια γιὰ νὰ αἰσθανθῆ τὴ ριζικὴ Μεταβολὴ ποὺ ἐπῆλθε, τὴν καταπληκτικὴ πράγματι Μεταβολή. Γιατί ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια ἡ Πρωτομαγιὰ ἤτανε ἡ ἡμέρα ποὺ ἀπειλοῦσε αἱματοχυσία, ἤτανε ἡ ἡμέρα τῶν συγκρούσεων τῶν Ἑλλήνων μεταξύ τους, ἤτανε ἡ ἡμέρα ποὺ διετάραττε τὴν τάξιν καὶ τὴν ἡσυχίαν τῆς κοινωνίας, ἤτανε ἡ ἡμέρα τῶν μεγάλων ταραχῶν. Τί ἔγινε εἰς τὸ μεταξὺ γιὰ νὰ ἐπέλθη αὐτὴ ἡ κολοσσιαία μεταβολὴ τῶν πραγμάτων; Ἦλθε ἡ Μεταβολὴ τῆς 4ης Αὐγούστου. Μὲ τὸ καθεστὼς αὐτὸ τῆς 4ης Αὐγούστου ὁ ἐργατοϋπαλληλικὸς κόσμος τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος, ὄχι μόνον γιὰ τᾶς κοινωνικᾶς μεταρρυθμίσεις ποὺ ἔφερε ἡ Μεταβολὴ αὐτή, ἀλλὰ καὶ διότι ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τύχη τοῦ κόσμου αὐτοῦ ἤτανε ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ἐπεβλήθη ἡ Μεταβολὴ τῆς 4ης Αὐγούστου.