Πιάνοντας αυτό το βιβλίο στα χέρια μου, το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ήταν το καταπληκτικό του εξώφυλλο, βλέποντας μια πανέμορφη γυναίκα ξαπλωμένη σε πέτρινα σκαλοπάτια, εικόνα που σου εξάπτει την περιέργεια για το λόγο και σου ξεσηκώνει την φαντασία, κάνοντας πιθανά σενάρια, σε συνδυασμό βεβαίως με τον οξύμωρο τίτλο του.

Γαλλία. Ύστερος Μεσαίωνας. Μεταφερόμαστε σε μια εποχή που το σκηνικό συνθέτουν μάγισσες, ιππότες, κάστρα, Μονές, Ιεροεξεταστές και ιερείς. Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι ένας ιερέας, ο Γκετάν, ο οποίος μεγάλωσε και γαλουχήθηκε δίπλα σε έναν φοβερό, ανελέητο και Μέγα Ιεροεξεταστή και η Σελέστ, μια μυστηριώδης γυναίκα, φερόμενη ως μάγισσα.

Η συνάντηση αυτών των δυο γίνεται σε μια δημόσια εκτέλεση. Η μοίρα όμως θα τους ξαναφέρει αντιμέτωπους και αυτή τη φορά θα τους μπλέξει στα δίχτυα της με τον πιο παράξενο τρόπο. Δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, δυο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι.

Το Καλό και το Κακό.

Το Σωστό και το λάθος.

Το Άγιο και το Σατανικό.

Σημείο ένωσης, κοινός παρανομαστής αυτών των αντίθετων είναι η αγάπη. Αυτή που μπορεί και δείχνει την άλλη πλευρά της ζωής, την φωτεινή. Εκείνη που διαλύει τον πόνο, την θλίψη και την μοναξιά. Εκείνη που παραμερίζει και εξαφανίζει αλαζονεία και εγωισμούς. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος για την αληθινή αγάπη; Μπορεί η αγάπη να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση;

Με μια λέξη το βιβλίο αυτό ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!! Οι περιγραφές τόσο των τοπίων, όσο των ανθρώπων και των συναισθημάτων τους ήταν τόσο ζωντανές και παραστατικές, που πολλές φορές έκλεινα τα μάτια μου και το όλο σκηνικό ζωντάνευε μεμιάς μπροστά μου.

Επίσης, έμαθα πολλά πράγματα που δεν γνώριζα για τα βασανιστήρια εκείνης της περιόδου και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν για να προκαλέσουν τον θάνατο. Εξοργίστηκα απίστευτα με τους Ιεροεξεταστές, οι οποίοι στο όνομα της εκκλησίας και του Θεού, ορισμένοι (από ποιους;;;;) αντιπρόσωποί τους, δικαστές και εκτελεστές, δίκαζαν και καταδίκαζαν σε θάνατο ανθρώπινες ζωές. Ποιοι ήταν αυτοί και πόσο άξιοι ήταν για να παίρνουν τέτοιες αποφάσεις; Ποιος καλός και ελεήμων Θεός θα έδινε την έγκρισή του για την αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής;

Υποκρισία. Πίσω από τις σοβαροφανείς τους μάσκες, πίσω από τις κουρτίνες της ηθικής, της αγνής πίστης και της θρησκευτικής καθαρότητας, πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν κρύβουν με μαεστρία τα πιο αρρωστημένα πάθη τους; Πίσω από το προσωπείο του αγγέλου και δήθεν αγίου και άμεμπτου ηθικής κρύβεται ένας διάβολος.

Καλλιόπη μου, στο είπα και προσωπικά, το λέω και δημόσια, Θερμά συγχαρητήρια για το εξαιρετικό σου πόνημα!!! Εύχομαι να είσαι πάντα δημιουργική και με έμπνευση και να συνεχίσεις να μας χαρίζεις μοναδικά λογοτεχνικά ταξίδια.

* Οι άνθρωποι λατρεύουν την υποκρισία, γιατί μέσα σ’αυτήν κοιμίζουν ήσυχα κάθε βράδυ τις τύψεις τους. (σελίδες 415 – 416)