Το χωριό είναι το βασικό στοιχείο μιας αγροτικής χώρας. Και ασφαλώς, μια χώρα, όπως η Ελλάδα των περασμένων αιώνων, απεικονίζετο από το σύνολο της καταστάσεως των χωριών της. Η εξέλιξη και η διαμόρφωση των χωριών της πατρίδας μας, δηλαδή η Ιστορία τους ανά τους αιώνες, αντανακλούσαν και την εξέλιξη και τη διαμόρφωση, την Ιστορία, της ίδιας της χώρας μας.
Το βιβλίο αυτό περιγράφει την Ιστορία ενός χωριού, αυτή της Ποταμιάς Λακωνίας. Συγκεκριμένα, στοιχειοδοτεί, διαμέσου ανθρωπο-φυσικού μνημείου, ότι η περιφέρεια της Ποταμιάς καλλιεργείτο, και ως εκ τούτου κατοικείτο, διά πάνω από χίλια επτακόσια τριάντα χρόνια. Αναδεικνύεται μέσω αρχιτεκτονικής και εικονογραφιών ναού, καθώς και αναλύσεως ραδιενεργού άνθρακα 14 ότι ευδοκιμούσε στην περιφέρεια του χωριού ένας θεοσεβής βυζαντινός οικισμός του οποίου η ίδρυση ηγείτο αυτή του Μυστρά. Κατά την Τουρκοκρατία, οι κάτοικοι της Ποταμιάς εκμεταλλευόντουσαν τα φυσικά στοιχεία διά την προστασία τους, ενώ κατά το τέλος της σκλαβιάς εμπιστεύτηκαν έναν πύργο, το δομικό σχήμα του (νέου) χωριού τους καθώς και αυτό των χαμοκελών τους. Προσφέρονται δε και στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι και οι Τούρκοι ζούσαν με διαρκή φόβο. Απτά στοιχεία μαρτυρούν ότι, αν και υπόφεραν στα χρόνια της σκλαβιάς, οι Ποταμίτες έδειξαν μεγαλοψυχία απέναντι στην απροστάτευτη Τουρκοπούλα κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού τους αγώνα. Τα χρόνια μετά την Απελευθέρωση δεν ήτο καθόλου εύκολα. Περιγράφονται οι αιτίες διά την επικράτηση της φτώχειας και οι αποκαρδιωτικές στιγμές των αποχωρισμών κατά τις περιόδους των μεταναστευτικών ροών. Επιπλέον, γίνεται αναφορά και στις προσφορές των αποδήμων προς το χωριό τους. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Εμφύλιος Σπαραγμός, που έστρεψε ακόμη αδελφό εναντίον αδελφού, επέφεραν μεγάλη καταστροφή στην Ποταμιά. Η μετανάστευση και η αστυφιλία που ακολούθησαν μετά τη δεκαετία του 1940 ερήμωσαν το χωριό. Εντός όλων αυτών των περιγραφών δεν παραλείπεται δε και περιγραφή του ήθους και των εθίμων των χωριανών, η παιδεία, η ποιότητα διαβίωσης καθώς και η πολιτιστική τους δραστηριότητα.
Αν και ο τρόπος και η ποιότητα ζωής έχουν καλυτερεύσει κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το μέλλον της Ποταμιάς παραμένει αβέβαιο.