Ο Κώστας Στεφ. Καββάδας έδωσε δείγματα γραφής στα περασμένα χρόνια μέσα από την ποικιλία των θεμάτων που διάλεξε να μελετήσει και να γράψει γι’ αυτά. Στη διάρκεια της εγκατάστασής του στο Λονδίνο, πριν 53 χρόνια, ασχολήθηκε με λαογραφικά, εθνικοθρησκευτικά, βιογραφικά και άλλα τοπικού ενδιαφέροντος θέματα τα οποία παρουσίασε σε 50 και πλέον ομιλίες σε Ελληνικούς Συλλόγους του Λονδίνου, στις εκεί Ελληνορθόδοξες Κοινότητες, σε σειρά άρθρων του στις ελληνικές εφημερίδες («Ταχυδρόμος του Λονδίνου», «Ελευθερία») και στον τοπικό Ελληνικό Ραδιοσταθμό. Στο παρόν έργο του ασχολείται με το «χρονογράφημα» και παρουσιάζει μια άλλη όψη της συγγραφικής τεχνικής του. Με αξιοπρόσεκτη ευχέρεια στη ροή κειμένων και συναισθημάτων, σχολιάζει παλαιά γεγονότα με γλαφυρότητα, οξυδερκή παρατηρητικότητα και συγκρατημένη σάτιρα! Μας προσφέρει ένα καλογραμμένο ανάγνωσμα που μπορεί να μας κρατήσει ευχάριστη παρέα μεταξύ σοβαρού και αστείου!


Κατά κανόνα τα χρονογραφήματα γράφονται για να κριτικάρουν ή να επαινέσουν πρόσωπα, ανθρώπινες πράξεις ή πνευματικές δημιουργίες κ.λπ. που είναι επίκαιρες ή σύγχρονές τους. Αναφέρονται σε γεγονότα όπου έχουν δημόσιο ενδιαφέρον ή αποβλέπουν να τραβήξουν τη δημόσια προσοχή για το κύριο θέμα που σχολιάζεται. Στην παρούσα έκδοση όμως η σύνταξη των χρονογραφημάτων μου δε βασίζεται στην τωρινή επικαιρότητα, αλλά σε αναμνήσεις παλαιών συμβάντων που αφορούσαν είτε άμεσα εμένα ή που έβγαιναν από παρατηρήσεις πράξεων άλλων προσώπων. Εξάλλου δε με απασχολεί «το δημόσιον ενδιαφέρον»… θα χαρώ όμως εάν ο άγνωστός μου αναγνώστης τα θεωρήσει ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Έτσι το πρώτο συνθετικό στον τίτλο, χρόνο­, δεν στοχοποιεί συγκεκριμένη πρόσφατη χρονική στιγμή, αλλά απλώνεται σε μια μεγάλη περίοδο διαφορετικών ετών και τόπων. Το δεύτερο συνθετικό, -γραφήματα, κρατάει όλο το βάρος της περιγραφής τών επεισοδίων που μου εκίνησαν τότε το ενδιαφέρον και μου εντυπώθηκαν στο μυαλό ως ασυνήθιστα και, θα έλεγα, αποκλειστικά για την εποχή τους… Διατηρούν βέβαια το αρχικό προσωπικό μου ενδιαφέρον και γι’ αυτό τα σχολιάζω σήμερα πηγαίνοντας πίσω στο «παρελθόν» που το κάνω «παρόν». Πιστεύω ότι με τον ίδιο τρόπο θα εκφραζόμουν εάν τα ίδια περιστατικά μού συνέβαιναν και σήμερα… Με αυτό το σκεπτικό θα πρέπει όταν διαβάσετε τα περιεχόμενα, να «σοβαρευτείτε» με τα σοβαρά και να «διασκεδάσετε» με τα αστεία σημεία που περιέχονται σε κάποια απ’ αυτά..!

(από τον Πρόλογο)