Η παραβατικότητα των ανηλίκων είναι ένα σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, του οποίου η διερεύνη- ση απαιτεί τη συνδρομή των επιστημών της νομικής, της κοινωνιολογίας, της οικονομίας και της ψυχολογίας (Φραντζεσκάκης, 1987). Επίκεντρο της μελέτης της νεανικής παραβατικής συμπεριφοράς είναι, όχι μόνο ο ανήλικος και η προσωπικότητά του, αλλά κυρίως το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιτυγχάνεται η κοινωνικοποίησή του. Πρόκειται για τη νεανική παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, η οποία σχετίζεται με «την υιοθέτηση παρεκκλινόντων κανόνων και αξιών και ιδιαίτερα εκείνων που υλοποιούνται στο πλαίσιο μιας υποκουλτούρας που παραβαίνει της κυρίαρχης κουλ- τούρας» (Πιτσελά, 2000:39). Αφορά πράξεις και συμπεριφορές των ανηλίκων (π.χ. μικροκλοπές, παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, γκράφιτι σε δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια), οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα κατακριτέες από την κοινωνία (π.χ. φόνος, ληστεία). Στη διεθνή βιβλιογραφία χρησιμοποιήθηκε ο όρος «juvenile delinquency» (νεανική παραβατικότητα) με στόχο την αποφυγή του στιγματισμού του ανηλίκου και την υποστήριξη μιας πολιτικής η οποία εστιάζει περισσότερο στην πρόληψη, παρά στην αυστηρή καταστολή της παραβατικής συμπεριφοράς των νέων (Μπολάκης, Ταμιχτσής, Κουκουτσή & Μπουγάδη, 2019). Τις τελευταίες δεκαετίες, η ραγδαία αύξηση της παραβατικής συμπεριφοράς των ανηλίκων έχει γίνει αντικείμενο διερεύνησης πολλών επιστημονικών ερευνών και θέμα πολλών λογοτεχνικών βιβλίων. Με δεδομένο ότι η λογοτεχνία αποτελεί προϊόν έμπνευσης και δημιουργίας ενός συγγραφέα, αλλά και τεκμήριο μιας συγκεκριμένης στιγμής του πολιτισμικού γίγνεσθαι, μέσω του παρόντος βιβλίου, επιχειρείται η παρουσίαση των αποτελεσμάτων ενός Ερευνητικού Προγράμματος που υλοποιήθηκε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Π.Ε.) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Κύρια επιδίωξη της έρευνας ήταν να διερευνήσει τις αντιλήψεις παιδιών.