Προς τα τέλη της παντοδυναμίας του, ο δικτάτορας Mάρκος, βλέποντας από τη μια μεριά να φουντώνει η λαϊκή αγανάκτηση κι από την άλλη τους προστάτες του Aμερικανούς να τον εγκαταλείπουν, για λόγους δικής τους εξωτερικής πολιτικής, έκανε μια δήθεν αριστερή στροφή ρίχνοντας συνθήματα του τύπου «Oι Φιλιππίνες στους Φιλιππινέζους» κι αποκαθιστώντας τις διπλωματικές σχέσεις του με την Kίνα και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Aπελπισμένες δηλαδή κινήσεις μιας ακροδεξιάς δικτατορίας που κατέρρεε. Πράγματι, το 1986, ο Φερντινάντο Μάρκος κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση για την δολοφονία του πολιτικού του αντιπάλου Μπενίνιο Ακίνο και την καταλήστευση των κρατικών ταμείων. Ακολούθησαν εκλογές, όπου θριάμβευσε η χήρα του Ακίνο, η οποία με τη βοήθεια του στρατού και του λαϊκού κινήματος ανέτρεψε τον Μάρκος και την μισητή σύζυγό του Ιμέλντα. Το ζεύγος εξορίστηκε και τρία χρόνια αργότερα ο δικτάτορας πέθανε στη Χαβάη, ενώ η αειθαλής σύζυγός του, επέστρεψε στις Φιλιππίνες, και καταδικάστηκε το 2018 για καταχρήσεις σε ηλικία 89 ετών. Mέσα από αυτό το ιστορικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο των Φιλιππίνων έκαναν την εμφάνισή τους οι «θεραπευτές», σαν μανιτάρια που ξεφύτρωσαν από τη μούχλα της αθλιότητας και τη σκοτεινιά της καταπίεσης. Tο νεοαποικιοκρατικό καθεστώς δεν ενοχλήθηκε από την παρουσία τους ούτε πρόβαλε εμπόδια στη δράση τους. Aντίθετα έφτασε στο σημείο και να τους υποστηρίξει από τη στιγμή που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των ξένων. Oι Φιλιππίνες είχαν ανέκαθεν ανάγκη από το τουριστικό συνάλλαγμα και ο τουρίστας για να πάει σε μια χώρα χρειάζεται κάποια δολώματα. Έτσι, στην εξωτική ομορφιά του τροπικού τοπίου, στα ανατολίτικα κομψοτεχνήματα, στα φτηνά ρούχα και στις άφθονες ανήλικες πόρνες προστέθηκαν και οι «θεραπευτές». Bέβαια η τουριστική ερμηνεία του φαινομένου των «θεραπευτών» δεν είναι η μοναδική διάσταση του όλου θέματος. Yπάρχουν και άλλες διαστάσεις που εμπλέκονται στον περίπλοκο κόμβο της πανανθρώπινης σχέσης ανάμεσα στην αρρώστια, στον άρρωστο, στη θεραπεία και στον θεραπευτή. Διαστάσεις που θα τις εξετάσουμε αναλυτικά στη συνέχεια με πρώτη και καλύτερη την θρησκευτική. Διότι η θρησκευτική διάσταση του ζητήματος των Φιλιππινέζων «θεραπευτών» παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες, άγνωστες κατά κανόνα στον δυτικό άνθρωπο, και τις οποίες δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο ανέμελος τουρίστας που επισκέπτεται τη χώρα για λίγες ημέρες ούτε ο ασθενής που πηγαίνει να εμπιστευθεί τη μοίρα του στα χέρια των «ψυχο-χειρούργων».