Αναφέρει ο ήρωας της ιστορίας, "...πιο πολύ με συνεπαίρνει το βιβλίο που, άμα το τελειώσεις, νιώθεις πως θα 'θελες να είχες κολλητό σου τον συγγραφέα και να μπορείς να τον παίρνεις τηλέφωνο όποτε κάνεις κέφι...".

Έτσι ακριβώς νιώθω. Να είχα την ευκαιρία λέει να μιλήσουμε, να του πω πόσο λυπήθηκα που δεν το διάβασα νεότερος, είμαι σίγουρος ότι θα είχα "κόψει δρόμο".

Όμως, διαβάζοντας την πρόσφατη κριτική-πρόταση της Μαργαρίτας Αλευρίδη στην οποία γράφει, "Την πρώτη φορά που το διάβασα ήμουν λίγα μόλις χρόνια μεγαλύτερη από τον Χόλντεν. Θυμάμαι πως τότε δε μου είχε κάνει και τόση εντύπωση...", σκέφτομαι ότι ίσως να μη με είχε "πιάσει" τόσο όσο τώρα. Έχω ακούσει για το ρόλο που παίζει η ηλικία του αναγνώστη στο πως δέχεται τα κείμενα.

Τέλος πάντων, συνέβη, και νιώθω ευγνώμων για αυτό.

Σημ. Διαβάστε την κριτική της Μαργαρίτας για το βιβλίο. Θα τη βρείτε στις Προτάσεις του Bookia.