Η Αρχαία Ελληνική Λυρική Ποίηση περιλάμβανε ένα ευρύ φάσμα ποιητικών ειδών, από την ελεγεία μέχρι τον ίαμβο και από τον διθύραμβο μέχρι το επινίκιο. ʼνθησε ιδιαίτερα κατά την Αρχαϊκή και την Κλασική Περίοδο, και ορισμένοι από τους δημιουργούς της, όπως η Σαπφώ και ο Πίνδαρος, άσκησαν μεγάλη και σημαντική πολιτισμική επίδραση κατά τους επόμενους αιώνες μέχρι και σήμερα. Ο παρών τόμος παρουσιάζει αυτό το γοητευτικό και πλούσιο ποιητικό σύνολο και στη μεταγενέστερη πρόσληψή του. Λαμβάνονται υπόψη τα συναρπαστικά νέα παπυρικά ευρήματα και οι νέες κριτικές προσεγγίσεις που προώθησαν κατά πολύ την κατανόησή μας τόσο του ίδιου του συνόλου των ποιημάτων αυτών καθαυτά όσο και των κοινωνικο-πολιτιστικών συμφραζομένων μέσα στα οποία τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν, παρουσιάστηκαν και παραδόθηκαν. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου προτείνονται μελέτες για περαιτέρω ανάγνωση σχετικά με το θέμα, ενώ στον τόμο περιλαμβάνεται επίσης χρονολόγιο, γλωσσάριο και βιβλιογραφικός οδηγός εκδόσεων και μεταφράσεων. Ο τόμος κλείνει με «Επίμετρο» γραμμένο από την επιμελήτρια της ελληνικής έκδοσης.