Δεκαπέντε κεφάλαια πράγματι ωφέλιμα, χαριτωμένα και κατανυκτικά, «λυσιτελή και μοναχοίς και κοσμικοίς, τοις εις κτήσιν αρετής τον βίον ασκουμένοις», από έναν άγιο ασκητή του 6ου αιώνα. Μεσ’ από τις θελκτικές και σωτήριες διδαχές του ο αββάς Ζωσιμάς υπογραμμίζει το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης, τονίζει τη σημασία της προαιρέσεως του ανθρώπου στον πνευματικό αγώνα και μας παρακινεί ν’ απαλλαγούμε από την εμπαθή προσκόλληση στα υλικά πράγματα, για ν’ αποκτήσουμε την αληθινή εσωτερική ελευθερία. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι για τη ζωή και το έργο του οσίου Ζωσιμά λίγα γνωρίζουμε. Έζησε από τα τέλη του 5ου μέχρι τις αρχές του 6ου αι., μάλλον ανάμεσα στα 490 και 540. Καταγόταν από τη Σίδη, χωριό κοντά στην Τύρο της Φοινίκης. Αρχικά ασκήτεψε σ\' ένα μοναστήρι της Τύρου, κι έπειτα ήρθε στη λαύρα του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη (μάλλον στα χρόνια της ηγουμενίας του Ευγενίου, 481-526). Τέλος ίδρυσε δικό του μοναστήρι κοντά στη γενέτειρά του. Έφτασε με την άσκηση σε ύψη αρετής, αξιώθηκε ν\' αποκτήσει το προορατικό χάρισμα και έκανε πολυάριθμα θαύματα, για τα οποία πήρε την προσωνυμία του θαυματουργού. Προείδε μάλιστα και την καταστροφή της Αντιόχειας από σεισμό (528).