Τῆς πλώρης∙ αὐτά πού λέμε στά λογκάδα
ταξίδια νά σπάσουμε τή φοβερή κλεισούρα, τήν ἀνία.
Τοῦτο τό βιβλίο εἶναι γραμμένο λίγο
ἀπ’ τά ἀποφθέγματα τῶν Χιωτῶν ναυτικῶν
πού ἄκουγα, καί πολύ τῆς φαντασίας μου,
μά δίχως ἴχνος ἐμπάθειας καί κακίας
πρός τούς καπεταναίους Χιώτες
πού εἶναι ἐξαίρετοι ναυτίλοι, ἀρχοντάνθρωποι
καλοί διαχειρισταί τοῦ μόχθου τους.
Ἔ, τώρα, ἄν τύχει καί κάνα δυό-τρεῖς φορές,
πού συνταξίδεψα ἀνάμεσα σ’ ὅλο τό ἐμπορικό ναυτικό
μέ Χιώτες καπετάνιους, εἶχαν ἰδιαίτερα κουσούρια,
αὐτό δέν ἀμαυρώνει τήν γενική εἰκόνα
τῆς καλῆς γενιᾶς τῶν Χιωτῶν.
Ἐγώ, ἁπλῶς, σατιρίζω, μεγενθύνω τά «ἀγαθῶς»
πράττοντα ἀπό αὐτούς, καί τά καταγράφω!