Πώς συντίθεται το νόημα όσων λέμε – κι όσων δε λέμε; Με ποιον τρόπο μπορεί ακόμη και μια «σύνθετη» επιστήμη, όπως η ιατρική, να αναλυθεί επί τη βάση γλωσσολογικών θεωρητικών προτύπων; Το βιβλίο αποσκοπεί να απαντήσει μια πληθώρα ερωτημάτων, τα οποία κινούνται γύρω από τη παραδοχή πως πολλές ιατρικές «δράσεις» είναι συμβάντα γραμματισμού∙ ολότητες, δηλαδή, με γλωσσικό, κοινωνικό, πραγματολογικό, επικοινωνιολογικό σκοπό, που επηρεάζονται από τα έντυπα. Το τι είναι «συμβάν γραμματισμού», τι είναι έντυπο, η ακολουθούμενη μεθοδολογία, η καθαυτή ανάλυση και τα τελικά συμπεράσματα στο κατά πόσον μπορεί η ιατρική να μελετηθεί (και) με κριτήρια γλωσσικά, ευελπιστώ πως θα απαντηθούν στα ενδόμυχα του έργου.